Byliśmy w szczelinie skalnej. Najdroższy mój i ja. Umiłowany siedział na kamieniach. A ja siedziałam u Niego na kolanach. Umiłowany obejmował mnie z czułością i patrzył we mnie… Cały był Miłością i cały był dla mnie. Spojrzałam Mu w oczy z miłością i wyszeptalam:

„Zmęczona jestem, Maleńki mój. Bardzo…”

Najdroższy nakarmił mnie Swoim Ciałem. Położyłam głowę na Jego ramieniu. A ON przytulił policzek do mego policzka. Umiłowany otulał mnie Sobą otulał Miłością… Zanurzał mnie w Sobie. Zatapial w objęciach. Zamykał w Sobie i otwierał na Siebie. Odpoczywalam w Najdroższym moim…

„Jesteś mi taki bliski, Maleńki mój. Coraz bliższy!” – szepnęłam z czułością.

„To dlatego że coraz bardziej otwierasz się na Mnie! Śliczna Moja! Perlo Moja! Moja umiłowana Stokrotko! Królewno Moja!”

„Jak pięknie się do mnie zwracasz, mój Słodki! Jak pięknie!!!”

Umiłowany zaśmiał się perliście!

„A pamiętasz jak kiedyś chciałaś, kazalaś Mi wręcz nazywać Ciebie ‚Robaczkiem’? Od ‚Robaczka’ do ‚Królewny’ długą drogę razem przeszliśmy!”

„Tak… A wiesz, mój Śliczny? Kiedyś bym się oburzala gdybyś mnie nazwał ‚Perłą’ albo ‚Królewną’. A teraz nie chcę, żebyś nazywał mnie ‚Robaczkiem’!”

„I bardzo dobrze! Bo Robaczkiem nie jesteś!”

„Ale kiedyś byłam…”

„Chciałaś być. A jeśli byłaś to tylko we własnych oczach. W Moich oczach od zawsze jesteś Królewną!”

To prawda… Byłam zakompleksiona, nieśmiała, zamknięta w sobie. Jak robak chciałam żyć pod ziemią, żeby nikt mnie nie widział… Pod ziemią, bez widoku nieba i słońca…

„Maleńki mój… jak bardzo mnie zmieniłeś! Jak bardzo zmieniłeś moje myślenie o sobie!”

„Pozwoliłaś Mi na to, Maleńka!”

Uśmiechnęłam się do Umiłowanego mojego radośnie.

„‚Maleńki Robaczek’ i ‚Maleńka Królewna’!”

Umiłowany zaśmiał się znów cudnie.

„Jest między nimi wielka, zasadnicza różnica. Wiesz jaka?”

„Robaczek żyje w ziemi, pod ziemią. Nie widzi nieba, ani słońca. A Królewna to córka Króla!”

„Dziedziczka Królestwa. Niebieskiego!” – wyszeptal Najdroższy z ogniem Miłości w oczach.

Odpoczywalam w objęciach mojego Słodkiego. W ramionach mojego Króla! W Miłości i bliskości bez granic!

Byłam w ramionach Najdroższego mojego. W Jego objęciach tańcząca bardzo i bardzo zmęczona leżałam. Umiłowany pochylal się nade mną z tkliwoscia niesamowitą. Patrzył we mnie z wielką Miłością i współczuciem.

„Dzielisz ze Mną Moją MĘKĘ, Maleńka Moja”-wyszeptal Najdroższy ze wzruszeniem.

„Tak!” – szepnęłam z trudem. Natychmiast znalazłam się pod Krzyżem Najdroższego mojego. Maleńki wisiał na nim cierpiący niezmiernie… Ogromnie… Cały w ranach i sincach. Patrzyłam w Słodkiego mojego z rozdartym z bólu sercem… Bardzo pragnęlam Go objąć… przytulić… Jednocześnie obawialam się, że mój dotyk sprawi Umiłowanemu ból jeszcze większy… Najdroższy spojrzał we mnie z Miłością.

„Przytul Mnie, Najmilsza Moja! Nie obawiaj się. Ja pragnę i tęsknię! Przytul Mnie!”

Objęłam Maleńkiego z miłością i przytuliłam Go mocno do siebie!!! Przylgnęłam do Maleńkiego mojego całą sobą. Sercem i duszą i cialem. Tańczylismy bardzo. SERCE przy sercu… Z SERCA Najdroższego wyszła Hostia i weszła we mnie.

„Dzielę z Tobą Moją MĘKĘ, Maleńka Moja!”

„Tak!”

Umiłowany łączył Swe Cierpienia z moimi. I czynił mnie z Sobą jedno.

Byliśmy w górach mojej modlitwy. Umiłowany mój i ja. Na jednym ze stoków górskich siedzieliśmy. Na trawie zielonej. Najdroższy nakarmił mnie Swoim Ciałem. I patrzył we mnie Swym cudnym spojrzeniem. Cały był Miłością i cały był dla mnie. Patrzyłam w mojego Ślicznego z miłością i uwielbieniem. Potem dotknęłam dłonią Jego dłoni i wyszeptalam:

„Zaczekaj Maleńki. Zaraz wracam!”

Wstałam i nieopodal zaczęłam zrywać kwiaty. Dla Umiłowanego! Zrywalam i rozmyślalam: „Kiedyś jak dużo jeździłam z rodzicami po Polsce widziałam dużo przydrożnych krzyży i figur Jezusa i Maryi przyozdobionych kwiatami. Sztucznymi kwiatami! Patrzyłam ze smutkiem, z bólem serca na te plastiki imitujące kwiaty… Rozumiem, że łatwiej jest przyozdobic raz kiedyś sztucznymi, niż co kilka dni zmieniać żywe. Że to wymaga wysiłku. Ale dla Pana Boga warto się wysilić. I pomyślałam że gdybym była zdrowa to przydrożny krzyż w mojej miejscowości, Jezus wiszący na Krzyżu miałby zawsze świeże kwiaty.” Tak sobie rozmyślajac narwalam spory bukiet kwiatów. Podeszłam do Najdroższego, usiadłam przy Nim i wręczajac Mu bukiet, szepnęłam:

„Dla Ciebie, mój Słodki! Dla Kawalera mego serca!”

Umiłowany wziął ode mnie bukiet i zanurzyl w nim twarz.

„Dziękuję Maleńka Moja! Śliczny!”

„Wszystkie kwiaty w górach są Twoje! Nie muszę ich zrywać, bo wszystkie należą do Ciebie. Chciałam Cię jednak ucieszyć…!”

Najdroższy uśmiechnął się do mnie promiennie!

„A wiesz, Maleńka, który kwiat jest najpiękniejszy? Wiesz, który podoba Mi się najbardziej?!” – wyszeptal Najdroższy z ogniem w oczach.

„Nie! Powiedz mi proszę to pójdę jeszcze nar…!”

Najdroższy przerwal mi gwałtownie!

„Ty!”

„Ja??!!” – krzyknęłam zdumiona do głębi serca. Umiłowany ujął mnie za ramiona i delikatnie położył mnie na trawie. Pochylal się nade mną cały płonący Miłością.

„Ty Maleńka Moja jesteś najpiękniejszym kwiatem tych gór!”

Patrzyłam w Maleńkiego oniemiala ze szczęścia… A ON zbliżył Swą twarz do mojej twarzy i mnie pocałowal. Pocałował mnie jak Oblubieniec caluje Swą oblubienice. Czule i słodko… Trwalismy w Miłości i bliskości bez granic…

Byliśmy w szczelinie skalnej. Najdroższy mój i ja. Umiłowany siedział na kamieniach i trzymał mnie w objęciach Swoich. W Jego objęciach tańcząca bardzo leżałam. Najdroższy nakarmił mnie Swoim Ciałem i tulil mnie do SERCA. Patrzył we mnie z wielką Miłością i czułością wielką. Caly był Miłością i cały był dla mnie… Patrzyłam w Najdroższego z miłością i uwielbieniem. Uśmiechałam się do Niego radośnie. Patrzyłam Mu w oczy głęboko… patrzyłam… Zobaczylam morze. Słońce na niebie było blisko zachodu. Było cicho i spokojnie. Cisza na morzu. I zobaczylam maleńką łódeczkę. W łódeczce siedział Najdroższy. Wypełniał całą łódeczkę. Całą! Można powiedzieć, łódeczka cała była Nim wypełniona. Umiłowany siedział pochylony bardzo, a z ramion zrobił kołyskę. Coś w nich ukrywał, chowal, ochranial. Byłam ciekawa co… I nagle zobaczyłam…! W ramionach Najdroższego ukryte było niemowlę!!! Uśmiechało się do Niego radośnie. Słodko. Nagle! Zerwał się bardzo silny wiatr… Niebo pociemnialo. Lodeczke fale zaczęły przechylac. Najdroższy jednak siedział nieporuszony, niewzruszony. Jak głaz. Jak skała. W objęciach ukrywał niemowlę. Chronił je jak najcenniejszy skarb.

Patrzyłam w Maleńkiego mojego.

„To niemowlę…”-szepnęłam.

„To Twoje serce, Maleńka! Lodeczka to Ty, morze to Twoje życie…” – wyszeptal Najdroższy z tkliwością.

„Piękne…”

Najdroższy uśmiechnął się do mnie z Miłością. Tulił mnie do SERCA. Uśmiechałam się do Niego radośnie.

Byliśmy w górach mojej modlitwy. Umiłowany mój i ja. Siedzieliśmy na półce skalnej przed wejściem do skalnej szczeliny. Maleńki siedział i ja siedziałam przy Nim. Umiłowany obejmował mnie z Miłością i czułością wielką. I ja Go obejmowałam. Siedzieliśmy w milczeniu i patrzylismy przed siebie… Z zachwytem patrzyliśmy… Przed nami rozpościeral się widok przecudny! Góry mojej modlitwy skąpane w słońcu. Zalane słońcem… Całe oświetlone blaskiem niezwyklym! Nie było nawet skrawka cienia! Tylko światło jasne i ciepłe… Wiele szczytów było schowanych, ukrytych w słońcu! W jego promieniach… A góry tuliły się do słońca… Wyciągały jakby swoje ramiona i otulały słońce… A ono w nich odpoczywalo… Góry zniklaly w Światłości, w słońcu. Niebo łączyło się z ziemią. A ziemia z niebem.

„Tak jest w moim sercu, mój Śliczny! Jest w nim Twoje światło i Twój porządek!” – szepnęłam z zachwytem.

„Maleńka Moja… BEZ Twojej miłości, zaufania i oddania nie zdołał bym w Tobie uczynić niczego!” – wyszeptal Najdroższy z ogniem w oczach.

Zbliżył Swą twarz do mojej twarzy i mnie pocałowal. Pocałował mnie jak Oblubieniec caluje Swą oblubienice. Czule i słodko… Położyłam głowę na ramieniu Umiłowanego mojego ON obejmował mnie z Miłością bezgraniczna. I ja Go obejmowałam.

Niebo łączyło się z ziemią… i ziemia łączyła się z Niebem. W objęciach…

Byłam w ramionach Najdroższego mojego. W objęciach Maleńkiego mojego…. Wtulona w Miłość. Otulona Miłością leżałam. Najdroższy nakarmił mnie Swoim Ciałem. Pochylal się nade mną z tkliwoscia bezdenna. Uśmiechał się do mnie promiennie… Patrzyłam w Najdroższego z miłością, uwielbieniem i zachwytem!!!

„Jak Ty, mój Śliczny się mną opiekujesz! Jak troszczysz się o mnie!!! W szoku jestem!!!”

Maleńki patrzył we mnie rozpromieniony Miłością a ja rozmyślalam… Od wielu lat maluję ustami, a mówiąc po prostu zębami. Trzymam pędzel w zębach i maluję. I z tego powodu mam starte szkliwo i bolą mnie zęby. Miałam je kilka razy lakierowane, używam past do nadwrażliwych zębów i płynu do płukania. Jednak to wszystko nie za bardzo pomaga. Zęby bolą (bolały) coraz bardziej. Zaczęłam szukać. I znalazłam lek na ostrą nadwrażliwość zębów, w sprayu (psika się bezpośrednio na zęby). Kupiłam. I dosłownie po dwóch, trzech razach stosowania zęby przestały mnie boleć! Jak ręką odjąl! Jak nożem uciąl!!! Przestały! Lek stosowałam jeszcze kilka dni, żeby utrzymać efekt. A teraz zrobiłam przerwę. I zęby nie bolą! Czasem może troszkę jakiś zaboli, ale to już jest nic w porównaniu z tym co kiedyś było!

Druga sprawa to rysik do smarfonu 😀!!! Szukalam i znalazłam! Mam! Dobry. Łatwo się nim pisze! Wczoraj przyszedł. Od razu go wypróbowalam… i byłam zachwycona! I teraz nim notkę piszę. Lekko, bez problemu!!! Zdumiona jestem, że tak można…

I jeszcze jedno. Chciałabym odświeżyć troszkę mój pokój. Tzn pomalować ściany. Mój pokój był dawno malowany i trzeba by znów. Powiedziałam o tym mojej siostrze. A ona na to, żebym wybrala sobie kolor farby to ona mi ściany pomaluje. Wybrałam ‚soczyste mandarynki’ jasny, ciepły pomarańcz. Farba stoi już w moim pokoju, a my czekamy na słońce. Jak jest ciepło to farba szybko schnie. A tu zimno, mrozno. Czekamy 😁

Lezalam w objęciach Maleńkiego mojego rozpromieniona i szczęśliwa cała!

„Dziękuję, mój Śliczny!!! Jak ja Ci się odwdzięczę za to wszystko??!! Dzięki Tobie kręta ścieżka mojego życia staje się prostą drogą! Autostradą! Jak ja Ci się odwdzięczę??!!”

„Uśmiechnij się do Mnie, Maleńka Moja! Ja tak uwielbiam Twój uśmiech!” – wyszeptal Najdroższy z prostotą. Obsypalam pocałunkami Maleńkiego mojego! I uśmiechałam się do Niego radośnie! Uśmiechałam się z całego serca!!!

Byliśmy w górach mojej modlitwy. A raczej ponad szczytami gór. Najdroższy siedział na chmurce. A ja leżałam w Jego objęciach. Cierpiąca, obolała bardzo. I bardzo tańcząca. Umiłowany cały był Miłością i cały był dla mnie… Otulał mnie Sobą. Miłością. Nakarmil mnie Swoim Ciałem. Pochylal się nade mną z tkliwoscia wielką i współczuciem.

„Cierpisz bardzo, coraz bardziej… Prawda, Maleństwo Moje kochane?”- spytal delikatnie dotykając dłonią miejsca w moim ciele, które bolało mnie najbardziej.

„Tak, ostatnio coraz bardziej.”

„Pięknie tańczysz dla Mnie! Prześlicznie!!!” – wyszeptal Najdroższy z ogniem w oczach. Uśmiechnęłam się do Umiłowanego mojego!

„Cieszę się że Ci się podoba, Maleńki!”

A po chwili dodałam:

„Wczoraj pani redaktor z OREMUSem przysłala poprawione modlitwy wiernych. Do autoryzacji. Autoryzowałam!”

Najdroższy uśmiechnął się do mnie cudnie. A ja mówiłam dalej:

„A wiesz? Jedna pani z naszej parafii co tydzień czyta na Mszy świętej drugie czytanie. I czyta je z OREMUSa. Cieszę się bardzo, że we wrześniu będzie czytać z ‚mojego’ Oremusa!”

„To jest Twój dar dla Mnie na ołtarzu!” – wyszeptal Najdroższy z mocą.

„Modlitwa i taniec…” – szepnęłam z uśmiechem.

„Nie tylko! Ty cała jesteś dla Mnie Darem! Cała, od stóp do głów!!!”

Uśmiechnęłam się do Umiłowanego mojego od ucha do ucha. Nagle zabolało mnie tak bardzo, że aż jęknelam.

„Tak bardzo Cię bolą, Slicznosci Moja…” – wyszeptal Najdroższy poruszony wielce.

„To nic, mój Maleńki! Ty na Krzyżu stales się Darem dla mnie. Ja pragnę dla Ciebie!!!”

„Jesteś darem! Ślicznym Darem!!!”

Umiłowany zaczął dotykać i całować moje obolałe ciało… Tańczylismy długo. W wielkiej, ogromnej Miłości!

Tańczylismy bardzo bardzo w górach mojej modlitwy! Umiłowany mój i ja! Tańczyliśmy w górach, na szczytach, stokach górskich i w dolinach! Najdroższy trzymał mnie w objęciach Swoich i w tańcu prowadził. Patrzył we mnie… Cały był Miłością i cały był dla mnie. Tańczylismy bardzo intensywnie!!! W pewnej chwili Umiłowany wypuścił mnie z objęc, z ramion i podrzucił mnie do góry! Leciałam wysoko!!! Kręcilam piruety!!! A moje serce tęsknilo…. Bardzo!!! Niezmiernie… Tęsknilam!!! Serce bolało… z tęsknoty… Chciałam być w ramionach Najdroższego mojego!!! W Jego objęciach!!! Nie chciałam, żeby mnie z ramion wypuszczal!!! Nie chciałam!!! Moje serce więdlo, usychalo z tęsknoty za Umiłowanym moim… Umierało… Pragnęlam do Maleńkiego…!!! W końcu całkiem opadłam z sił i spadałam na ziemię jak martwa… Najdroższy chwycił mnie w objęcia i mocno tulil do SERCA. Leżałam w Jego ramionach. Z zamkniętymi oczami leżałam. Odpoczywalam jak po ogromnym wysiłku. A moje serce powoli odżywalo i ożywalo. Otworzyłam oczy i zobaczylam pochylone nade mną Oblicze Najdroższego mojego! Zatroskane i poruszone bardzo!

„Nie wypuszczaj mnie więcej z ramion, Najdroższy mój!!! Proszę!!! Nie wypuszczaj mnie więcej!!! Proszę! Proszę, mój Śliczny!!!”

Dotknęłam dłonią Jego policzka i głaskalam go z czułością. Najdroższy ujął moją dłoń i ucalowal ją z ogniem. Zbliżył Swą twarz do mojej twarzy i patrzył mi w oczy głęboko.

„Nigdy więcej Cię, Maleńka Moja z ramion nie wypuszczę!!! Nigdy więcej! Obiecuję!!!” – wyszeptal z ogniem Miłości w oczach.

„Dziękuję!!!”

Najdroższy nakarmił mnie Swoim Ciałem. Znów zbliżył Swą twarz do mojej twarzy i mnie pocałowal. Pocałował mnie jak Oblubieniec caluje Swą oblubienice.

„Nigdy więcej!!!” – powtórzył Umiłowany z mocą.

Lezalam w objęciach Maleńkiego mojego. Wtulona w Miłość. Otulona Miłością. Maleńki był cały dla mnie… Tańczylismy bardzo w wielkiej bliskości i intymności.

Byłam w ramionach Najdroższego mojego! W Jego objęciach tańcząca bardzo leżałam. Wtulona w Miłość… Otulona Miłością… Najdroższy patrzył we mnie rozpromieniony uśmiechem i zachwytem! Nakarmil mnie Swoim Ciałem. A ja cała szczęśliwa patrzyłam w Maleńkiego mojego uśmiechnięta… Dotykałam dłonią Jego policzka i głaskalam go z czułością. Potem dotknęłam SERCA Najdroższego… delikatnie, z miłością i uwielbieniem.

„Najważniejsze jest dla mnie TO, żebyś był szczęśliwy…”-szepnęłam prawie bezglosnie.

Umiłowany rozpromienil się ogromnie nade mną! Rozświetlil! Dotknął Swą dłonią mojego serca… Delikatnie, z czułością wielką… Gładzil je, pieścił, rozpieszczał…

„Najważniejsze jest dla Mnie TO, żebyś była szczęśliwa!”

„Jestem!!!”

„I Ja jestem! Uszczęśliwiasz Mnie bardzo, Maleńka Moja!” – Najdroższy cały był Miłością i cały był dla mnie… Dotykał mojego serca. Piescil je, rozpieszczał… Ja też dotykalam SERCA Najdroższego… Głaskalam JE, piescilam…

„Dzięki Tobie, mój Śliczny mam w sercu… migotki!!!”

Najdroższy uśmiechnął się do mnie cudnie! Ten uśmiech migotal mi w sercu! Migotala Jego miłość i dobroć. Jego czułość! Jego pieszczota! Cierpialam, bolało mnie całe ciało. A w sercu migotki!!!! Uszczęśliwia mnie niezmiernie mój Umiłowany!!!!

Byliśmy w szczelinie skalnej. Najdroższy mój, Umiłowany i ja. Umiłowany siedział na kamieniach. A ja siedziałam u Niego na kolanach. Najdroższy nakarmił mnie Swoim Ciałem. Przytuliłam policzek do Jego policzka, a dłonią dotykałam policzka Umiłowanego i głaskalam go z czułością…
„Mój Słodki… mój Maleńki… mój Śliczny…” – szeptałam szczęśliwa cała. W pewnej chwili o czymś przypomniałam! Wzdrygnelam się…
„Najdroższy mój… nazwałam Ciebie…”
„Słodziak!!!” – wyszeptal Najdroższy z cudnym uśmiechem.
„Tak… wybacz mi, proszę, jeśli Cię tym urazilam!!! Moje serce pragnie jak najpiękniej i jak najczulej mówić Ci o mojej miłości. A językowi brakuje słów… I dlatego wychodzą takie dziwo…!”
Najdroższy zamknął mi usta pocałunkiem. I patrzył we mnie Swym cudnym spojrzeniem Miłości.
„A Mi się podoba!” – wyszeptal Najdroższy z ogniem w oczach.
„Naprawdę?!” – spytalam z bijącym sercem.
„Podoba Mi się! Bo świadczy to o Twojej miłości do Mnie Maleńka, o Twojej czułości i bliskości…”
„Mój Słodki!!! Pragnę być tak blisko Ciebie, żebym nie musiała Ci już mówić o mojej miłości! Żeby bicie mojego serca mówiło jak bardzo Cię kocham!!! Żeby…”
Umiłowany przerwał mi gwałtownie!!!
„A skąd wiesz że nie jesteś?! Że nie jesteś tak blisko?!”
Patrzył we mnie z ogniem w oczach i pociągal mnie ku Sobie jeszcze bardziej!!!
„Jestem?!” – szepnęłam z uśmiechem od ucha do ucha.
I wtedy… wciąż byliśmy w szczelinie skalnej… A jednocześnie byliśmy w Światłości wielkiej!!! Ale innej niż do tej pory. Tamta Światłość była jednolita, statyczna. Ta migotała, iskrzyła się! Byliśmy jakby w promieniach! W promieniach słońca! Umiłowany cały… migotał! I ja… też! Bicie Jego SERCA mówiło mi o Jego wielkiej, potężnej, ogromnej… niepojętej Miłości do mnie. Bicie mojego serca mówiło o miłości do Najdroższego! Też wielkiej… Tak!
„Moja Umiłowana Migotko!”
Zaśmiałam się dzwięcznie, perliście! A mój śmiech migotał w Światłości!
Trwaliśmy w niepojętej bliskości… Umiłowany mój i ja…

Obudziłam się… Obudziłam się i od razu poczułam że jestem w ramionach Najdroższego mojego. W Jego objęciach… Otulona Miłością… Wtulona w Miłość. Leżałam z zamkniętymi oczami i uśmiechałam się do Umiłowanego. Od ucha do ucha! I On uśmiechał się do mnie. Nie widziałam Jego uśmiechu, gdyż miałam zamknięte oczy. Ale serce moje promienialo uśmiechem Najdroższego. W pewnej chwili chciałam się poruszyć. Poczułam jednak bardzo silny ból całego ciała… Aż jęknelam! Natychmiast poczułam słodki pocałunek na moim policzku.
„Ciiii Maleństwo Moje… Polez, odpocznij jeszcze…” – wyszeptal Najdroższy z tkliwoscia niesamowitą
„Taaak…!” – szepnęłam z uśmiechem od ucha do ucha.
Poczułam jak Maleńki przytulił Swój policzek do mego policzka… I tak trwalismy. Policzek przy policzku… SERCE przy sercu… I choć wszystko mnie bolalo, nie myślałam o tym. SERCE Maleńkiego biło dla mnie, a moje biło dla Niego… Najdroższy mój był taki bliski… A moje wnętrze jasnialo w Jego Miłości i bliskości. Długo tak leżałam, z zamkniętymi oczami. Odpoczywalam otulona Miłością… W końcu oczy otworzyłam. I zobaczylam pochylone nade mną Oblicze Najdroższego mojego… Uśmiechał się do mnie cudnie!
„Witaj Maleńka Moja! Odpoczęłaś troszkę?”
„Tak, dziękuję Najdroższy! Troszkę odpoczęłam!”
Umiłowany nakarmil mnie Swoim Ciałem.
A potem tańczylismy! Ponad szczytami gór mojej modlitwy! Na stokach górskich i w dolinach! Na łąkach! Tańczyliśmy!!! Śliczny mój i ja! Najdroższy trzymał mnie w objęciach i w tańcu prowadzil! Patrzył we mnie Swym cudnym spojrzeniem Miłości i bliskości bez granic! Tylko we mnie patrzył, Najdroższy mój! Tylko we mnie! A ja tylko w Niego patrzyłam… w Maleńkiego mojego! Tańczyliśmy bardzo, w wielkiej intymności.

Byliśmy w górach mojej modlitwy. Umiłowany mój i ja. Na jednym ze stoków górskich byliśmy. Ja leżałam na trawie, zmęczona i tańcząca bardzo. Najdroższy klęczał przy mnie. Pochylal się nade mną z tkliwoscia i patrzył we mnie z wielką Miłością i uwielbieniem…

„Odpocznij, Slicznosci Moja! W pocałunkach Moich odpocznij!” – wyszeptal z ogniem. I zaczął mnie całować. Całował mnie jak Oblubieniec caluje Swą oblubienice… Obsypywal mnie pocałunkami!!! Najdroższy mój! Mój Słodki!!!

„Tak… I w uśmiechu Twoim!” – szepnęłam z trudem.

Maleńki rozpromienil się ogromnie nade mną!

„Tak! W pocałunkach Moich i w Mym uśmiechu odpocznij, Maleńka Moja!”

I Umiłowany zanurzyl mnie w Swych pocałunkach i uśmiechu Swoim! Odpoczywalam szczęśliwa bez miary!

„Jestem bardzo dumny z Ciebie, Moja Śliczna! Nie osądzilas, nie poniżylas! Podniosłas i poprosilas o pomoc!”-wyszeptalo SERCE Maleńkiego.

Domyślilam się, że chodzi Mu o wczorajszy list do hakera.

„Najdroższy mój… staram się iść za Tobą i Ciebie naśladować. Uczę się od Ciebie! A poniżanie i osądzanie nie jest w Twoim stylu. Zresztą to Ty mi ten list podyktowałes! Ja tylko słuchałam Ciebie i pisałam!”

„Słuchać też trzeba umieć! Moje owce słuchają Mnie! Jesteś dobrą owca, Maleńka Moja!”

Uśmiechnęłam się do Umiłowanego mojego radośnie! A ON zanurzał mnie w pocałunkach, uśmiechu. W objęciach Swoich mnie zanurzał. Umiłowany mój! Mój Dobry Pasterz! Żyje w Jego objęciach!

Byliśmy w górach mojej modlitwy. A raczej ponad szczytami, bo siedzieliśmy na chmurce. Na chmurce siedzieliśmy! Najdroższy mój i ja. Umiłowany obejmował mnie z tkliwoscia niesamowitą! Jasnial cały, promienial Miłością i zachwytem! Patrzyłam w Maleńkiego mojego zakochana do szaleństwa i uśmiechałam się do Niego radośnie! Od ucha do ucha!
„Ciężar Krzyża przygniata do ziemi, całe ciało boli coraz bardziej i bardziej, burza trwa nieustannie, pioruny walą w serce… A w sercu szczęście, pokój i radość!!! Im trudniej, im bardziej boli, im burza większa tym w sercu większa radość, pokój i szczęście! Niesamowite…!!! I niepojęte!!!”
„Dałaś swe serce i pozwoliłas Mi się o nie troszczyć. Więc się troszcze!” – wyszeptal Najdroższy z prostotą.
Otworzyłam szeroko oczy ze zdumienia!!!
„Więc tak wygląda Twoja troska?!!! A ja myślałam że…”
„Że Ja tylko pieszcze Twoje serce?! – szepnął Najdroższy uśmiechając się poblazliwie – Nie. Pieszczota serca to sposób Mojej troski. A owoce to pokój, szczęście, radość…!”
I mówiąc to, wyjął moje serce z ciała mojego. I wziął w Swe dłonie i pieścil… A ono było pełne pokoju, szczęścia i radości!!!!
Patrzyłam w Maleńkiego mojego oszolomiona… zachwycona i oniesmielona cała… Czegoś innego się spodziewałam! Czegoś mniej spektakularnego…! Czułam się jak małe dziecko oszolomione, zachwycone, oczarowane wielką Miłością Taty!!! A jednocześnie bezradna i bezbronna wobec Niej… I niezmiernie wdzięczna za Te Miłość i troskę!!!
„Jak dajesz Mi siebie, tak Ja mogę się o Ciebie troszczyć, Maleńka Moja! Dajesz Mi się na całego, więc Ja troszcze się o Ciebie na całego!!!” – wyszeptal Najdroższy wciąż pieszcząc moje serce.
„Na całego…” – szepnęłam z zachwytem.
„Na całego!!!” – wyszeptal Najdroższy z ogniem Miłości. Włożył serce do ciała mojego.
Nakarmil mnie Swoim Ciałem. A moje serce dziękowało Umiłowanemu mojemu. Dziękowało za miłość, za czułość, za opiekę, za troskę! Za pieszczote dziękowało!
Dziękowałam. A ON, Maleńki mój uśmiechał się nade mną… Promiennie, jasno, świetliscie… Uśmiechał się! Na całego!!!

Byliśmy w szczelinie skalnej. Najdroższy mój i ja. Umiłowany siedział na kamieniach, a ja siedziałam u Niego na kolanach. Umiłowany nakarmil mnie Swoim Ciałem. Zeskoczylam z kolan Maleńkiego i przypadlam do Jego nóg. Klęczałam przed Umiłowanym i całowalam Jego przebite stopy… Całowalam z uwielbieniem i miłością. Potem dłonie całowalam… i SERCE.
„Co mam zrobić z Tobą, Slicznosci Moja?! Co mam zrobić z Twoją miłością do Mnie?! Obezwladnia Mnie ona… zniewala…” – wyszeptal Najdroższy poruszony wielce. Wstałam. Ujęłam twarz Umiłowanego w obie dłonie i z bijacym sercem wyszeptalam:
„Nie chcesz mnie, Maleńki? Nie chcesz mojej miłości?”
Najdroższy patrzył we mnie… Cały płonąl Miłością!
„Pragnę!!!” – wyszeptal z ogniem. I wziął mnie w objęcia! I mógł ze mną zrobić wszystko! Byłam cała Umiłowanego mojego! Mógł ze mną zrobić wszystko!!!
Znaleźliśmy się w Światłości wielkiej! Umiłowany trzymał mnie w objęciach Swoich… Tańczył! I cieszył się mną! Cieszył się mną, niezmiernie!!!
„Jesteś w niewoli Mojej Miłości, Moja Śliczna!!!” – wołal uradowany, wyrzucając mnie do góry w Światłość! Leciałam wysoko, wysoko i bezpiecznie lądowałam w ramionach Najdroższego mojego!!!
„Jestem! Jestem, mój Śliczny!!!” – wołalam szczęśliwa cała.
„I mogę z Tobą zrobić co chcę!!!”
„Możesz!!! Możesz, mój Panie!”
Teraz ja podrzucalam do góry Umiłowanego mojego!
„Jesteś w niewoli mojej miłości, Maleńki!!!” – wołalam zachwycona.
„Jestem!!!”
„I mogę z Tobą zrobić co chcę!!!”
„Możesz, Moja Pani!!!”
Najdroższy obejmował mnie z czułością… Zbliżył Swą twarz do mojej twarzy i mnie pocałowal. Obsypywal mnie pocałunkami! Deszczem pocałunków!!! A SERCE Najdroższe i moje serce wtulone w siebie nawzajem, trwały złączone w Miłości!

Najdroższy nakarmił mnie Swoim Ciałem.
A potem siedzieliśmy na chmurce… Tak! Na chmurce! Umiłowany mój i ja. Siedzieliśmy na chmurce, a pod nami rozpościeraly się góry mojej modlitwy. Całe oświetlone blaskiem niezwyklym. Było cudownie!!!
„Nigdy nie myślałam, nie wyobrażalam sobie nawet, że z Tobą Śliczny mój będę na chmurce siedzieć!!! Było to dla mnie nierealne, nieprawdziwe, jak w bajce, niemożliwe…”
„A jednak!” – wyszeptal Najdroższy rozpromieniony Miłością i zachwytem.
„A jednak! Wiesz Najdroższy? Czasem się zastanawiam czy moje życie zewnętrzne, czy też wewnętrzne jest bardziej prawdziwe…”
„To jest jedno, Twoje, prawdziwe życie, Maleńka Moja!” – wyszeptal Najdroższy z ogniem w oczach.
„Ale to zewnętrzne przeminie. Przemija.”
Najdroższy uśmiechnął się do mnie cudnie.
„Życie zmienia się. Ale się nie kończy. Będziesz żyć inaczej, w Pełni!”
„Tak! U Ciebie na rączkach, Maleńki mój! I w końcu zobaczę Cię takim jakim jesteś! Nie mogę się doczekać!!!” – szepnęłam wpatrzona w Najdroższego. Patrzyłam Mu w oczy jak urzeczona… z uwielbieniem. A ON patrzył we mnie cały płonący Miłością…
Kiedyś uslyszalam takie zdanie:” każdy z nas boi się śmierci!” Pomyślałam że to nieprawda, że nie wszyscy. Ja się nie boję. Nie boję się śmierci. I nie jest to pycha, ani zarozumiałosc. Po prostu wiem dokąd idę. Do Maleńkiego na rączki! I się nie boję. Przeciwnie! Bardzo się cieszę, tęsknię i pragnę!
Najdroższy ujął moją twarz w Swe dłonie i patrzył we mnie głęboko…
„Slodka Moja! I Ja się nie mogę doczekać! Bardzo się cieszę, tęsknię i pragnę! Ale najpierw Twe ziemskie życie musi się wypełnic, do końca!”
„Wiem, Maleńki mój! Bardzo się cieszę, że i Ty nie możesz się doczekać, że tęsknisz i pragniesz!”
„Bardzo!!!”
Umiłowany zbliżył Swą twarz do mojej twarzy i mnie pocałował. Jak Oblubieniec oblubienicę Swą całuje… Czule i słodko.
Cały był mój i cały dla mnie…

Byliśmy w szczelinie skalnej. Najdroższy mój i ja. Umiłowany siedział na kamieniach. A ja siedziałam u Niego na kolanach. Siedziałam i uśmiechałam się do Maleńkiego mojego radośnie. Od ucha do ucha! Patrzył we mnie rozpromieniony Miłością i uśmiechem. Zakochany… Dotykał dłonią mojego… uśmiechu. Nie wiem jak można dotykać uśmiech, ale ON dotykał…

„Miałam o tym opowiedzieć przedwczoraj lub wczoraj, ale wypadło…”

„Ale wypadlo, że opowiesz dzisiaj!” – wyszeptal Najdroższy z cudnym uśmiechem.

„Tak!” – szepnęłam z uśmiechem.

Umiłowany wciąż ten mój uśmiech dotykał, głaskał, pieścil… I sprawiał, że pragnęlam się dla Niego uśmiechać. Dla Niego i do Niego…

Codziennie staram się słuchać ojca Adama Szustaka. Lubię jego audycje, m.in „Wstawaki”. W sobotę miałam imieniny. I przyszedł do mnie gość, moja ciocia. I „Wstawakow” włączyć nie zdążyłam. Ciocia składając mi życzenia mówiła:

-I uśmiechaj się często, Moniko! Masz piękny uśmiech. Racz nas nim jak najczęściej! Jak do tej pory!

Podziękowalam serdecznie!

A w niedziele włączyłam sobie sobotnie „Wstawaki“. I słuchając otwieralam coraz bardziej oczy ze zdumienia i zastygłam w uśmiechu od ucha do ucha!!! Ojciec Adam mówił o mnie! (Oczywiście nie imiennie o mnie, ale wiedziałam że to o mnie mówi) O moim uśmiechu. I… o czymś jeszcze!

Zresztą posłuchajcie:

Siedziałam więc teraz Umiłowanemu mojemu na kolanach, a On dotykał mój uśmiech i głaskał go z czułością wielką. Patrzył we mnie…

„Tak, Maleńka Moja! Zakochany jestem w Twoim uśmiechu! Rozkochany!!! Rozkochalas Mnie w uśmiechu swoim!!!”

Najdroższy nakarmił mnie Swoim Ciałem. A ja uśmiechałam się do Niego! Z całego serca!!!

Byliśmy w szczelinie skalnej. Najdroższy mój i ja. Umiłowany siedział na kamieniach i trzymał mnie w ramionach. W Jego objęciach leżałam. Jak martwa. Bez sił. Z zamkniętymi oczami leżałam. Z porozdzieraranym, posieczonym przez pioruny zranionym sercem… Wczorajsza burza osiągnęła apogeum. Na niebie mojego życia pociemnialo. Pioruny walily prosto w moje serce i raniły je niemiłosiernie.

I teraz leżałam w ramionach Najdroższego z poranionym, krwawiacym sercem. Najdroższy je z tkliwoscia wielką dotykał… całowal i pieścil. Zalewal rany oliwą Miłości. Maleńki obejmował mnie z czułością. Przytulał. Otulał mnie Sobą. Zanurzał w Sobie. Zatapial w Miłości. Zamykał w Sobie i otwierał na Siebie. Moje serce znów było przy SERCU Umiłowanego… Wtulone w NIE. Z SERCA Najdroższego wyszła Hostia i weszła w moje serce. Najdroższy wszedł do mego serca… A ja byłam cała Jego!!! Cała Ślicznego mojego! Tylko ON wie przez co przechodzę. Tylko ON wie co przeżywam i czego doświadczam! Tylko ON mnie rozumie. I tylko ON potrafi sprawić że moje serce znów jest szczęśliwe, radosne i pełne pokoju. Tylko ON!!! Umiłowany mój!!!

Byliśmy w górach mojej modlitwy. Umiłowany, Najdroższy mój i ja. Na jednym ze stoków górskich siedzieliśmy. Umiłowany siedział na trawie a ja siedziałam przy Nim. Maleńki patrzył we mnie rozpromieniony Miłością i ja patrzyłam w Najdroższego zakochana i zachwycona cała! Ujęłam Go delikatnie za ramiona i ostrożnie położyłam na trawie zielonej. Najdroższy poddawal mi się z radością! Leżał teraz promienny bardzo, a ja pochylalam się nad Najdroższym moim z miłością. Uśmiechałam się do Niego od ucha do ucha!!!

„Uwielbiam CIEBIE, mój Śliczny!!! Jesteś w niewoli mojej!”

„Uwielbiam Ciebie, Moja Mała!!! Uwielbiam niewolę Twoją!”

Położyłam głowę na SERCU Najdroższym. I nagle… opadłam z sił! Najdroższy wziął mnie w ramiona. Trzymał mnie w objęciach Swoich. Leżałam bez sił tańcząca bardzo intensywnie!

„Uwielbiam Ciebie, Slicznosci Moja! Uwielbiam Twój taniec!” – wyszeptal Najdroższy z ogniem Miłości w oczach. Nie miałam siły żeby otworzyć usta, ale moje serce szeptalo:

„Uwielbiam CIEBIE mój Słodki!!! Śliczny mój!!! Przecudny!!! Uwielbiam CIEBIE!!!”

Byliśmy w szczelinie skalnej. Najdroższy mój, Umiłowany i ja. Leżałam na kamieniach cierpiąca bardzo i bardzo zmęczona. Bez sił. Najdroższy był przy mnie. Klęczał przy mnie. Pochylal się nade mną poruszony i wzruszony niezmiernie…

„A kochasz Ty Mnie, Maleńka Moja?!” – wyszeptal Najdroższy z ogniem w oczach. Zadał mi pytanie, które jednak nie było pytaniem. Było stwierdzeniem faktu.

„Ty wiesz, Najdroższy mój…”- szepnęłam z trudem wielkim.

„Wiem, Slicznosci Moja! A wiesz co jest najważniejsze w miłości do mnie?” – spytał Najdroższy. I nie czekając na moją odpowiedź, mówił:

„Nie przestrzeganie przykazań jest najważniejsze, nawet nie miłość bliźniego. Ale to czy bierzesz swój Krzyż na ramiona i każdego dnia idziesz za Mną. Kiedy powoływalem pierwszych uczniów, nie kazałem im przestrzegać przykazań, ani też kochać bliźnich. Ale zapraszalem do pójścia za Mną. Kiedy idzie się za Mną, przykazania i miłość bliźniego stają się czymś oczywistym i patrzy się na nie z innej perspektywy. A Ty Maleńka Moja, bierzesz swój Krzyż na ramiona i idziesz za Mną?”

„Staram się…”- szepnęłam prawie bezglosnie.

„Idziesz. Pokornie i ufnie. Jak pies!”

Otworzyłam szeroko oczy ze zdumienia!

„Tak… ?!” – szepnęłam poruszona do głębi serca.

„Tak!” – wyszeptal Najdroższy z ogniem w oczach.

A w moich oczach pojawiły się łzy! Łzy szczęścia. Więc Umiłowany mój widzi moje starania. Nieudolne, nieporadne… Widzi moje starania… Pokraczne…

„Pokornie i ufnie jak pies!” – powtórzył z mocą Najdroższy.

Pochylal się nade mną i przytulił policzek do mojego policzka. Otulał mnie Sobą, Maleńki mój… Zanurzał w Miłości. I czynił z Sobą jedno. Najdroższy nakarmił mnie Swoim Ciałem. Tańczylismy bardzo, w wielkiej intymności… Umiłowany mój i ja.

Byliśmy w górach mojej modlitwy. Umiłowany mój i ja. Na jednym ze stoków górskich, na trawie zielonej leżałam. Leżałam tańcząca bardzo intensywnie i bardzo zmęczona leżałam. Najdroższy był przy mnie czuły i delikatny. Klęczał przy mnie. Pochylal się nade mną z tkliwoscia wielką i patrzył we mnie…. Miłość sama! Patrzyłam w Maleńkiego mojego zakochana i szczęśliwa cała…

“Zauważyłaś, Maleńka Moja, że coraz rzadziej upadasz?”- wyszeptal Najdroższy z ogniem w oczach. Uśmiechnęłam się do Umiłowanego mojego z radością.

“A ciekawe czyja to zasługa?! Trzymasz mnie w Swych dłoniach to i upadam rzadziej. Gdybyś tylko mnie z Swych dłoni wypuścił… “

“Oddalas Mi się całkowicie w Me dłonie więc Cię trzymam. I nie wypuszczę Cię!”

Patrzyłam w Najdroższego z miłością i uwielbieniem. I z wielką wdzięcznością!

“Wiesz mój Słodki, na niebie mojego życia nieustannie trwa burza… Grzmi i huczy. Pioruny walą w moje serce. A ono jest spokojne, szczęśliwe i radosne! Bo jest w Twoich dłoniach!!!”

“Oddalas Mi się całkowicie w Me dłonie więc Cię trzymam!” – wyszeptal Najdroższy z prostotą.

“Dziękuję, że mnie przyjąłes, mój Śliczny!!!”

“Taki dar, dar siebie, Ja zawsze przyjmuje z wielką radością!”

Maleńki zbliżył Swą twarz do mojej twarzy i mnie pocałowal. Pocałował mnie jak Oblubieniec caluje Swą oblubienice. Trwalismy w Miłości i bliskości bez granic…

Byłam w ramionach Najdroższego mojego. W Jego objęciach tańcząca bardzo i bardzo zmęczona leżałam. Umiłowany nakarmil mnie Swoim Ciałem i tulil do SERCA Swego. Pochylal się nade mną z tkliwoscia i patrzył we mnie… Miłość sama.
“Zmeczona jestem bardzo…”- szepnęłam z trudem.
“Wiem, Maleńka Moja… Odpocznij… “- wyszeptal Najdroższy z tkliwoscia niesamowitą.
“Jaki Ty jesteś kochający i dobry.., jaki czuły i delikatny! Gdyby ludzie poznali by Twoją miłość i dobroć, poleciliby za Tobą na skrzydłach, Najdroższy mój!”
Maleńki rozpromienil się ogromnie nade mną, rozjaśnil… Leżałam otulona Miłością. Rozmyślalam…
My, ludzie często mamy w sobie ukształtowany zły, fałszywy obraz Boga. Boga surowego, groźnego, karzącego za grzechy. A Bóg jest kochający, dobry i miłosierny. Niektórzy kapłani wolą straszyć ludzi piekłem i wiecznym potępieniem niż mówić o Bożej miłości i dobroci. Wyrządzaja tym (może nieświadomie krzywdę innym i.., sobie.
Bóg jest miłością. Jest nieskończenie kochający, dobry i miłosierny. I bardzo cierpliwy. Jezus mówił o tym wiele razy. Najpełniej Boża miłość i miłosierdzie opisał w przypowieści o synu marnotrawnym. Ojciec, gdy młodszy syn prosi go o połowę majątku, nie odmawia, nie perswaduje zmiany decyzji syna. Nie nakazuje niczego. Daje synowi pieniądze i pozwala mu odejść. Szanuje jego wolną wolę. Nie znaczy to jednak, że ojciec nie cierpi z powodu decyzji synka, z powodu jego odejścia z domu. Cierpi niezmiernie… Serce mu krwawi, że syn odrzucił jego miłość, że mówiąc dobitnie usmiercil go. Cierpi ogromnie… Tęskni… Wyczekuje powrotu kochanego dziecka. Bo ojciec, mimo że syn odrzucił jego miłość, wciąż go kocha. Nic nie jest w stanie zniszczyć MIŁOŚCI ojca.
A syn bierze majątek i odchodzi. Daleko od ojca. W dalekie strony. Trwoni wszystkie pieniądze. I gdy zaczyna być głodny zatrudnia się u hodowcy świń. Zostaje świniopasem. Cierpi głód. Jak bardzo musiał być głodny, że pragnął jeść to samo co świnie…nikt jednak mu nie dawał. I gdy już był na skraju wytrzymałości, idzie po rozum do głowy. Postanawia wrócić do domu. Do ojca. Ale nie jako syn, ale jako najemnik, sluga. Wie że po tym co zrobił nie zasługuje na miano syna. Nie zasługuje na ojcowska miłość. Jednak ojciec wciąż go kocha i czeka na niego. I gdy z daleka widzi wracającego syna, wzrusza się do głębi serca, wybiega mu na spotkanie, rzuca mu się na szyję i caluje. Całuje swego obdartego, brudnego, smierdzacego synka. Nie słucha jego słów nawet! Daje mu najlepszą szatę, pierścień i sandały. Na nowo czyni go dziedzicem. Tak bardzo się cieszy z powrotu dziecka!!! Każe zabić utuczone ciele, tłustego cielaka. I wyprawia ucztę! Zabawę! Ojciec nie osądza nie oskarża, nie wini syna, że odszedł. Ale cieszy się, że wrócił. Jeśli ktoś tu osądza i oskarża to starszy brat. A robi to raczej z zazdrości niż z troski. Zazdrości bratu. Najpierw tego, że odszedł. Że się zdobył na to o czym on, starszy brat tylko marzył. A potem zazdrościl tego, że ojciec tego marnotrawnego brata przyjął z miłością z powrotem. Swoje bycie z ojcem traktował jako służbę. Czuł się niewolnikiem, a nie dzieckiem. Ojciec kocha obu synów. Bezwarunkowo. Kocha i tej miłości od nich pragnie.
Bóg kocha nas wszystkich. Bez wyjątku. I nie chce, abyśmy od Niego odchodzili w dalekie strony. Nie chce też abyśmy Mu służyli jak niewolnicy. Jesteśmy Jego dziećmi, dziedzicami Jego Królestwa. I nawet jeśli się gdzieś zagubimy, On zawsze nas przyjmie z powrotem. Z otwartymi ramionami. Z otwartym SERCEM. Bo nas kocha. Po prostu.

Byliśmy w górach mojej modlitwy. Umiłowany mój i ja. Na jednym ze stoków górskich, na jednej z łąk byliśmy. Ja siedziałam wśród kwiatów. Najdroższy nieopodal chodził po łące i zrywal kwiaty. Patrzyłam w Najdroższego z uśmiechem i podziwialam z jaką gracją chodzi po łące… Wokół nas było ciepło i cicho i jasno i dobrze… Patrzyłam w Najdroższego szczęśliwa bardzo! A ON narwał spory bukiet kwiatów i usiadł przy mnie.
„Dla Damy Mego SERCA!” – wyszeptal z miłością podając mi bukiet.
„Dziękuję, mój Kawalerze! – trzymałam bukiet w dłoniach – Jaki piękny!!!”
Wsadziłam nosa w kwiaty, zamknęlam oczy i upajalam się ich zapachem. Gdy otworzyłam oczy wszystko zniknęło! A ja znalazłam się w Światłości wielkiej! Nic nie widziałam przed sobą tylko Światło. Jasne, ciepłe i bardzo przyjazne!
„Najdroższy mój, gdzie jesteś?!!” – zawołałam śmiejąc się radośnie.
„JA jestem, Slicznosci Moja!”
„Ale gdzie?!”
„Ja jestem Światłością!”

Olśnienie!!! Najdroższy moj jest Światłością! Jestem w Umiłowanym moim! Światłość otulala mnie, przytulala i wypełniala! Zaczęłam tańczyc ze szczęścia i radości! Kręcilam piruety i salta! Tańczylam! Wirowalam wokół! Potem leżałam w Światłości i odpoczywalam. I zobaczylam pochylone nade mną Oblicze Najdroższego mojego!!! Rozpromienione Miłością i zachwytem! Najdroższy nakarmił mnie Swoim Ciałem.

„Ja jestem Światłością świata, kto idzie za Mną, będzie miał światło życia!”

„Co to znaczy?”

„Że będzie żył w Światłości!”

„Ja już żyje w Światłości, Umiłowany moj!”

„Idziesz za Światłością, więc żyjesz w Światłości!” – wyszeptal Najdroższy z tkliwoscia wielką. Trwalismy w Miłości i bliskości bez granic…

Byliśmy w szczelinie skalnej. Najdroższy mój, Maleńki i ja. Umiłowany siedział na kamieniu, a ja siedziałam u Niego na kolanach. Najdroższy obejmował mnie z czułością… Zbliżył Swą twarz do mojej twarzy i zaczął mnie całować. Całował mnie jak Oblubieniec caluje Swą oblubienice… Jednocześnie zaczął dotykać i pieścic moje serce… zalecal się do mnie, o mnie zabiegał, podrywal mnie do Nieba! A mnie zaatakowały wątpliwości… Jakie?
Otóż kiedyś czytając mój blog, jedno z moich Duchowych Dzieci powiedzialo, że to “czysta erotyka”. Bardzo mnie te słowa mojego Dziecka zdumialy i zabolały. Bo nigdy wcześniej w ten sposób o moim byciu z Umiłowanym nawet nie pomyślałam. Gdy te słowa, że to “czysta erotyka”usłyszałam, odrzuciłam je od razu! Że to nieprawda, kłamstwo, że każdy widzi to co chce zobaczyć. Że moje bycie z Umiłowanym to czysta Miłość Boga do duszy i duszy do Boga. Odsuwalam te słowa Dziecka, odrzzucalam od siebie. Jednak wątpliwości tlily się gdzieś z tyłu głowy. I właśnie w tej chwili zaatakowały mnie! Atak był tak silny, że gwałtownie przerwałam pocałunki Najdroższego i spuściłam głowę ze smutkiem i wstydem… UUmiłowany mój nie przestawal pieścic mego serca. Natychmiast też Swą dłoń podsunął pod moją brodę i podniósł mi głowę do góry. Spojrzałam w oczy Najdroższemu i zobaczylam w nich Miłość i czułość sama. Milczał. Patrzył we mnie z ogniem Miłości i czułości. I czystości.
“Co robisz, Najdroższy mój?! – szepnęłam prawie bezglosnie.
“Troszcze się o Ciebie, Maleńka Moja! Pragniesz tego! Prawda?”-wyszeptal Najdroższy z Miłością bezgraniczna. Nie mogłam zaprzeczyć. Pragnęlam troski… pocałunków Umiłowanego, pragnęlam… Jak ziemia zeschla pragnie wody. Pragnęlam.
“Tak!”- szepnęłam wpatrzona w Najdroższego mojego. Maleńki znów zbliżył Swą twarz do mojej twarzy i zaczął mnie całować. Całował mnie jak Oblubieniec caluje Swą oblubienice. I pieścil moje serce.
Kiedy tylko powiedziałam “tak”, wszystkie wątpliwości znikły. A ja runelam w głąb Umiłowanego. Serce moje znalazlo się przy SERCU Maleńkiego. Z Jego SERCA wyszła Hostia i weszła do serca mojego. Najdroższy mój obsypywal mnie pocałunkami i zalecal się do mnie, o mnie zabiegał i podrywal wprost do Nieba.
Byłam niezmiernie szczęśliwa… i wolna!!! Dzięki Najdroższemu mojemu! Dzięki Jego Miłości!!!

Najdroższy nakarmił mnie Swoim Ciałem. Potem tańczylismy bardzo, bardzo intensywnie. Tańczylismy na stokach gór mojej modlitwy! Ponad szczytami gór! Tańczyliśmy! Najdroższy trzymał mnie w Swoich dłoniach, obejmował mnie z czułością i w tańcu prowadził! Patrzył we mnie z wielką Miłością i cały był dla mnie. Patrzyłam w mojego Ślicznego z miłością i uwielbieniem. Tańczylismy długo, całą noc prawie. Aż się zmęczylam bardzo. Najdroższy wziął mnie w objęcia i położył mnie na SERCU Swoim… I piescil serce moje… Zalecal się do mnie i mnie zabiegał. Leżałam na SERCU Najdroższym moim, a ONO szeptało:
„Najdroższa Moja… Umiłowana Moja… Tancerka Moja! Baletnica Moja! Śliczna Moja… Jedyna Moja…”
A moje serce szeptalo:
„Twoja! Twoja! Twoja! Twoja…”
Trwalismy w Miłości i bliskości bez granic…

Byliśmy w górach mojej modlitwy. Umiłowany mój i ja. Umiłowany siedział na jednym ze stoków górskich, na trawie zielonej. Ja na trawie leżałam a głowę położyłam na Jego kolanach. Na kolankach Maleńkiego mojego. Patrzyłam Mu w oczy z zachwytem i uśmiechałam się do Niego radośnie! Najdroższy pochylal się nade mną z tkliwoscia wielką i patrzył we mnie… Miłość sama… Dotykał dłonią mojego policzka i głaskal go z czułością wielką.
„Dzisiaj Twoje Święto, mój Miłosiernry Umiłowany!!!”
„Tak, Maleńka Moja! Dziś dla każdego są otwarte na osciez Zdroje Miłosierdzia Mego!”
„Twoje Święto i jeszcze prezenty rozdajesz!” – szepnęłam żartobliwie. Miłosierdzie Boże to przecież wielki Dar…
Najdroższy rozpromienil się nade mną cały!
„Największym prezentem dla Mnie gdy jak najwięcej ludzi zanurzy swe serca w Oceanie Miłosierdzia Mego!”
„Przyjmij więc serca wszystkich moich Duchowych Dzieci i moje. Zanurz je w Oceanie Miłosierdzia… Proszę!!!”
„Z największą radością, Maleńka Moja!!!”
„Dziękuję!!!” – ujęłam dłoń Najdroższego i ucalowalam ją z uwielbieniem.
„Sprawiłas Mi radość ogromną, Slicznosci Moja!!!”
Uśmiechałam się do Umiłowanego mojego od ucha do ucha. A ON patrzył we mnie… Trwalismy w Miłości Miłosiernej…

Byliśmy w szczelinie skalnej. Najdroższy mój, Maleńki i ja. Umiłowany siedział na kamieniach a leżałam w Jego objęciach tańcząca bardzo intensywnie… Najdroższy tulil mnie do SERCA Swego i patrzył we mnie… Miłość sama…
„Kocham Ciebie, Moja Śliczna!”
„Kocham Ciebie moj Słodki!”
Patrzyłam w Maleńkiego mojego zakochana do szaleństwa!
„Daj mi pić, proszę…”
Najdroższy natychmiast przylozyl moje usta do Rany SERCOWEJ i dawał mi pić. I piłam Napój Życia i Miłości. Piłam ile chciałam, aż zaspokoilam pragnienie.

“Dziękuję, moj Słodki!!!” – wyszeptalam z trudem. Najdroższy patrzył we mnie…

„Płoniesz! Płoniesz jak pochodnia! Płoniesz i spalasz się, dla Mnie! Cierpisz bardzo, Maleńka Moja. Ale nie skarżysz się, nie narzekasz. Bije od Ciebie Moja Miłość i radość i szczęście! Płoniesz i spalasz się, dla Mnie!”- wyszeptał Umiłowany z ogniem.
Patrzyłam w Niego z uwielbieniem. Tańczyliśmy bardzo w wielkiej intymności…

Byliśmy w szczelinie skalnej. Najdroższy mój i ja. Umiłowany nakarmil mnie Swoim Ciałem. A potem staliśmy… Najdroższy stał przy mnie, przede mną. A ja przed Nim stałam. Najdroższy mój obejmował mnie z czułością i patrzył we mnie z wielką Miłością!
„Pozwól Mi się, Maleńka Moja troszczyć o Ciebie jeszcze bardziej… Pragnę! Mogę?? Pozwól Mi, proszę…”
Dotknęłam dłonią Jego policzka i głaskalam go z czułością…
„Troszczysz się o mnie, mój Śliczny! Bardzo! Ale jeśli chcesz jeszcze bardziej to oczywiste że możesz. I nie musisz się mnie o to pytać, ani prosić!” „Wolałem spytać!”
„A gdybym Ci odmówiła to nie troszczylbyś się o mnie bardziej?” Najdroższy uśmiechnął się do mnie cudnie!
„Nie odmówilabys!”
„To po co pytasz, skoro wiesz?!” – zaśmiałam się głośno.
Umiłowany zbliżył Swą twarz do mojej twarzy i mnie pocałowal. Jak Oblubieniec caluje Swą oblubienice. Potem dotykał mojego serca i pieścil je. Najdroższy pieścil moje serce. Ale piescil inaczej niż w do tej pory. „Najdroższy mój… czuję się jakbyś mnie adorowal, jakbyś o mnie zabiegal… jakbyś mnie podrywal!”
Umiłowany uśmiechał się do mnie promiennie, z czułością…
„A gdyby Moja troska o Ciebie, Maleńka, miała właśnie na tym polegać?” Otworzyłam szeroko oczy ze zdumienia!
„Na adorowaniu mnie?! Na zabieganiu o mnie?? Na podrywaniu mnie?!” Najdroższy skinął głową potakujaco.
„Byłabym szczęśliwa… Jestem bardzo szczęśliwa… ale byłabym szczęśliwa jeszcze bardziej! Choć nie wiem czy można być szczęśliwa bardziej…”
„U Mnie wszystko można bardziej, Maleńka Moja!!!” – wyszeptal Najdroższy z ogniem Miłości w oczach…Prztulal mnie… Otulał Miłością. I podrywał wprost do Nieba!

Byliśmy w szczelinie skalnej. Najdroższy mój i ja. Umiłowany siedział na kamieniach i trzymał mnie w objęciach Swoich. Patrzyłam w Umiłowanego mojego z zachwytem i. uwielbieniem…
„Wiem, że kochasz mnie bez granic, mój Śliczny! I widzę jak działasz w m, moim życiu! Bardzo intensywnie działasz! Żyjesz w moim życiu! Tak! Żyjesz! Jesteś Żywy i Żyjący w moim życiu!!! Ale… ja uwielbiam być z Tobą Maleńki… Po prostu. Być! SERCE przy sercu… Rozmawiać, albo nie, milczeć. Ale być z Tobą… Po prostu. Uwielbiam…”
Najdroższy patrzył we mnie poważnie i dostojnie.
„Wiele dusz, Maleńka Moja, traktuje Mnie jakbym nie żył. Jakbym był martwy. Jakbym był martwą figurka w kościele. Przed którą się kleka i tylko o coś prosi… A Ja przecież jestem Osobą! Żyję! I pragnę relacji z moimi dziećmi! Pragnę żyć w ich życiu! I pragnę by ze Mną byli! SERCE przy sercu!”
Najdroższy zamilkł na chwilę. Spojrzał we mnie i rozpromieniony Miłością wyszeptal:
„Dlatego też tak bardzo cenię Twoją relacje ze Mną! Jest dla Mnie bardzo ważna i cenna! I ważny jest dla Mnie Twój blog, w którym te naszą relacje opisujesz!”
Uśmiechnęłam się do Umiłowanego mojego od ucha do ucha i patrzyłam Mu w oczy z wdzięcznością… Pomyślałam że jakby blog nie był dla Niego ważny to już dawno by go nie było… Milczeliśmy długo. Potem szepnęłam z uśmiechem:
„Zatańczymy, mój Słodki? Uwielbiam z Tobą tańczyć!”
„Z Tobą zawsze, Maleńka Moja! Z radością!”
Maleńki nakarmil mnie Swoim Ciałem. I tańczyliśmy bardzo! Po całej szczelinie skalnej! Tańczyliśmy bardzo! W wielkiej intymności! Śliczny mój i ja.

Umiłowany mój nakarmil mnie Swoim Ciałem. I tańczyliśmy! Tańczyliśmy ponad szczytami mojej modlitwy!!! Tańczyliśmy bardzo intensywnie! A nasze serca rozmawiały:

„Najdroższy, zauważyłam jak bardzo zmienił się mój stosunek do samej siebie! Kocham siebie, lubię siebie, szanuję siebie, dbam o siebie… Staram się… Staram się też być dla siebie bardziej cierpliwa łagodna i wyrozumiała. I dla innych też.”

„Jaki jest Twój stosunek do samej siebie, Maleńka Moja, taki też będzie Twój stosunek do innych!”

„‚Miluj bliźniego jak siebie samego’!Jeśli nie będzie się kochać siebie to trudno będzie kochać innych ludzi!”

„Właśnie! Święta prawda, Moja Śliczna!”

„Ale miłość i szacunek do samej siebie to jest coś innego niż egoizm, prawda?”

„Zdecydowanie! Miłość i szacunek do siebie to Twoje prawo i obowiązek! Prawo i obowiązek!!!”

Najdroższy patrzył we mnie z wielką Miłością i czułością wielką!!! Ja patrzyłam w Maleńkiego mojego zakochana i szczęśliwa cała!

„A wiesz dlaczego siebie kocham, dbam o siebie i szanuję, Najdroższy mój?! Bo widzę jak bardzo Ty mnie kochasz, dbasz o mnie, szanujesz! Jaka jestem dla Ciebie cenna… I chcę być i dla siebie cenną…”

„Dla Mnie jesteś bezcenna, Maleńka Moja!!! Bezcenna!”

„Wiem mój Umiłowany!!!”

A za chwilę całą sobą wyszeptalam wpatrzona w Najdroższego:

„Całuj mnie mój Słodki… Pragnę Twoich pocałunków!!! Dusza moja pragnie Twoich pocałunków!!!”

Jak bardzo mnie zmienił Najdroższy mój!!! Jak bardzo!!! Kocham siebie dbam o siebie, szanuję! Otwarcie mówię o swoich pragnieniach! Bez strachu, lęku i wstydu. Jestem odważna, pewna siebie i znam swoją wartość! Samej siebie nie poznaję!!! Całkiem inna osoba!

Najdroższy obsypywal mnie pocałunkami… deszczem pocałunków!!! Uwielbialam Najdroższego mojego z całego serca!

Siedzieliśmy na półce skalnej przed wejściem do skalnej szczeliny. Maleńki mój i ja. Przed nami rozpościeral się widok przecudny na góry mojej modlitwy… Siedzieliśmy i patrzylismy na szczyty… Milczeliśmy długo. W końcu szczęśliwa, wyszeptalam:

„Wiesz mój Maleńki… Ten Wielki Post byl dla mnie bardzo owocny! Bardzo!!! I inny niż do tej pory…”

„A dlaczego inny?” – spytał Najdroższy uśmiechając się do mnie cudnie i promiennie bardzo.

Spojrzałam głęboko w oczy Umiłowanemu.

„Nie wiem… To znaczy wiem… ale nie umiem powiedzieć. Ty wiesz, Najdroższy mój! Ty wiesz…!”

Najdroższy patrzył we mnie Swym cudnym spojrzeniem Miłości i bliskości. A ja rzeczywiście w sercu jasno wiedziałam dla ten Wielki Post był inny od poprzednich, ale nie umiałam powiedzieć. Brakowało mi słów… Byłam za głupia, za tępa, za mała… Najdroższy patrzył mi w oczy głęboko. Jego spojrzenie przenikalo mnie na wskroś.

„W tym Wielkim Poscie, Maleńka Moja, szlas swoją własną Drogą Krzyżowa. Ale szlas nią ze Mną!”

Otworzyłam szeroko oczy! Tak!!! Najdroższy trafił!!! Trafił punkt!!! W punkt!!!”

„Tak, mój Słodki!!! Tak!”

„Będziesz Nią szła do końca życia. A potem będzie śmierć i Zmartwychwstanie!”- wyszeptal Najdroższy z ogniem.

„Tak Najdroższy mój! Już się nie mogę się doczekać!!! Od razu do Ciebie na rączki!!!”

„Tak, Najmilsza Moja! Tak!”

Objęłam Maleńkiego mojego z wdzięcznością! Zakochana do szaleństwa!!! A ON wtulil mnie w Siebie… Zanurzał mnie w Sobie… Zagłębial w Miłości. Trwalismy razem. Zjednoczeni w cierpieniu i Miłości, SERCE przy sercu. Z SERCA Najdroższego wyszła Hostia i weszła we mnie. Uwielbialam Umiłowanego mojego z całego serca. A ON Zagłębial mnie w Sobie… Coraz bardziej i bardziej…