Autor: Maleńka

Leżałam w objęciach Jezusa tańcząca bardzo. Umiłowany mój pochylał się nade mną z czułością i patrzył we mnie płonący cały. Zakochany i zachwycony! Wpatrywalam się w ślicznego mojego życia z miłością i uwielbieniem…
“Rozumiem cię, maleńka Moja! Rozumiem!” – wyszeptał Jezus ogniście.
“Tak! Ty jeden mnie rozumiesz. Ludzie też mnie rozumieją, jedni mniej, inni bardziej. Ty mnie rozumiesz całkowicie. Dogłębnie!” – szepnęłam uśmiechając się do Jezusa od ucha do ucha.
“Możesz przyjść do Mnie, opowiedzieć o swoich sprawach. O swoich radościach i smutkach, o tym co cię uszczęśliwia i co cię boli. Ja cię zrozumiem, Monisiu kochana.”
“Zawsze jest mogę na Ciebie liczyć! Polegać na Tobie, mój Jezu kochany! Zawsze mogę!” – szepnęłam z mocą i entuzjazmem.
“Liczyć? Polegać? Co to znaczy?” – spytał Jezus jakby nie wiedział.
“Że Jesteś!”
Patrzyłam w Jezusa z ufnością bezgraniczną i entuzjazmem. Umiłowany mój Jezus patrzył we mnie głęboko… Milczeliśmy długo. Potem szepnęłam:
“Gdy jestem z Tobą, mój Jezu słodki, to wszystko rozumiem…”
“I dlatego ze Mną jesteś, że Mnie rozumiesz, maleńka Moja?” – spytał Jezus z cudnym uśmiechem.
“Dlatego też, oczywiście. Ale przede wszystkim dlatego, że mnie kochasz!” – szepnęłam ogniście.
Jezus rozpromienił się bardzo nade mną! Rozświetlił się cały! Patrzył we mnie jaśniejący Miłością…

Leżałam w objęciach Jezusa tańcząca bardzo. Wokół nas było jasno i ciepło i cicho. Błogo… Umiłowany mój pochylał się nade mną z tkliwością i patrzył tylko we mnie zakochany na zabój i rozpromieniony cały! Uśmiechałam się do Jezusa od ucha do ucha. Rozmyślałam…
“Miriam czekała nie tylko na przyjście Jezusa, ale i na przyjście Józefa.
Józef był zaręczony z Miriam, ale gdy zobaczył, że jego umiłowana jest w ciąży ogarnęły go wątpliwości. Wiedział, że to nie jest jego Dziecko. Zaczął Miriam podejrzewać… Może nawet oskarżać, obwiniać. Był mężczyzną z krwi i kości. ‘Może moja Miriam nie jest tak święta i czysta na jaką wygląda?!’ – myślał. Ta i podobne myśli zatruwały Józefowi serce i głowę. ‘Jeśli ona nie jest porządna, to ja będę! Oddalę Miriam od siebie! Oddalę ją! Oddalę…’
Pan Bóg musiał Józefa uśpić, żeby przemówić mu do serca i rozumu. Do tej pory Józef słuchał tylko siebie, swoich myśli. Bóg zesłał na niego głęboki sen, w którym wszystko mu wyjaśnił, wytłumaczył.
Gdy Józef się ze snu obudził, zaczął myśleć i czynić już nie po swojemu, ale po Bożemu. Po Bożemu! Przyjął Miriam do siebie. Do swego serca. Wcześniej chciał ją z serca oddalić.”
Przerwałam rozmyślania. Spojrzałam Jezusowi w oczy.
“Czasem trzeba zasnąć, żeby się obudzić i zacząć myśleć i działać nie po swojemu, ale po Bożemu! Adwent to czas pobudki ze snu!” – szepnęłam z mocą.
“Tak, Monisiu!” – wyszeptał Jezus z ogniem miłości.
Nakarmił mnie Swoim Ciałem i tulił do SERCA Swego…

Jezus nakarmił mnie Swoim Ciałem i tulił do SERCA Swego. Patrzył we mnie płonący cały miłością i poruszony cały…
“Zatańczymy, kochany mój Jezu?” – spytałam z uśmiechem od ucha do ucha.
“Przecież wciąż tańczymy, Monisiu kochana!” – wyszeptał Jezus z ogniem.
“Taaak! Ale ja pragnę inaczej!”
“To znaczy jak?” – Jezus wyglądał na zdziwionego.
Nie umiałam powiedzieć, opisać jak…
“No… inaczej. Ty wiesz jak!!!” – szepnęłam z ufnością.
Patrzyłam w oczy Jezusowi głęboko. Widziałam, że wie o co mi chodzi.
“Chcę tego czego TY pragniesz, mój Jezu!”
“W takim razie…” – wyszeptał Jezus ogniście.
W tej samej chwili SERCE Najdroższe zaczęło robić się coraz większe i większe… Potężniało! Było ogromne! Spojrzałam w Jezusa zdumiona! A On uśmiechał się do mnie cudownie! Promieniał cały! Ujął moją dłoń w Swą i prowadził mnie do SERCA.
“My chyba już jesteśmy w SERCU, prawda?” – spytałam z bojaźnią.
“Tak, maleńka Moja. Ale idziemy głębiej, bardziej.”
“Ahaaa…” – szepnęłam tak, jakbym wiedziała o co chodzi, ale za nic nie wiedziałam.
Stanęliśmy przed Otworem, Wejściem do SERCA. Z Otworu, Rany SERCOWEJ ciekła Krew… Jezus wziął mnie na ręce i wszedł do SERCA.
Zrobiło się jasno i ciepło, i cicho…
“Łaaa… Tak sobie wyobrażam Niebo!” – zawołałam z zachwytem.
Jezus zaśmiał się perliscie!
“Zobacz Monisiu ile miejsca jest do tańca! Tu możemy tańczyć inaczej!” – wyszeptał z tkliwością.
“Taaak!”
Uśmiechnęłam się do umiłowanego radośnie! I Jezus uśmiechał się do mnie!
Tańczyliśmy bardzo! Tańczylismy w Światłości, Cieple i ciszy… W intymności i bliskości… Oblubieniec i Jego Oblubienica. Tańczyliśmy inaczej.

Leżałam na SERCU umiłowanym. Jezus nakarmił mnie Swoim Ciałem i patrzył we mnie głęboko. Poruszony i wzruszony cały. Dłonią dotykał mój policzek i głaskał go z czułością niezwykłą. Patrzyłam w oczy Jezusowi. Uśmiechałam się do Niego delikatnie. Milczeliśmy. Słowa nie były potrzebne. Obecność wystarczyła. Patrzyłam w oczy umiłowanemu mojemu i rozmyślałam…
“Wczoraj dowiedziałam się, że czeka mnie poważna operacja. W kwietniu badania wykazały jednego mięśniaka, a wczoraj już trzy. To znaczy, że choroba się posuwa. Żeby to uciąć, skończyć, by nie było gorzej i gorzej, trzeba wyciąć.”
Przerwałam rozmyślanie. Jezus wciąż patrzył we mnie ogniście i głaskał mój policzek…
” Będzie dobrze, maleństwo Moje kochane… Będzie dobrze! “-wyszeptał Jezus z czułością.
“Jest dobrze! Z Tobą zawsze jest dobrze!” – szepnęłam z mocą.
Uśmiechnęłam się do Jezusa od ucha do ucha!
“Spotkałam pielęgniarkę z oddziału na którym byłam w kwietniu. Poznała mnie! Ucieszyła się baaardzo, że mnie widzi! Wyściskała! Wycałowała! Zapytała o zdrowie.”
Jezus patrzył we mnie płonący cały miłością…

Jezus patrzył we mnie płonący cały miłością i zachwytem wielkim… Oczy Mu błyszczały! Płonęły!
“Jakaś ty piękna, Monisiu! Jakaś piękna! Przepiękna! Masz piękne serce! Jakże się nim nie zachwycać! Jakże je nie podziwiać! Jakże się w nie nie wpatrywać! Moje SERCE uwielbia twe Serduszko! Kochające, pokorne i czyste… Uwielbia! Uwielbia w nim przebywać!” – wyszeptał Jezus ogniście.
“Dziękuję mój Jezu! Dziękuję! To Ty je upiększasz! Dziękuję Ci!” – szepnęłam onieśmielona i zawstydzona, ale uszczęśliwiona cała.
Jezus zbliżył Swoją twarz do mojej twarzy i zaczął mnie całować. Całował mnie całym Sobą! Ogniście i czule zarazem… Całował jak Oblubieniec całuje Swą Oblubienice! Swą jedyną! A całując szeptał:
“To JA ci dziękuję, Monisiu najsłodsza! To JA ci dziękuję! Jesteś cała Moja i cała dla MNIE… Dziękuję Ci!”
Z SERCA Najdroższego wyszła Hostia i weszła do serca mego. Jezus wciąż całował mnie i mi dziękował…

Jezus nakarmił mnie Swoim Ciałem i tulił do SERCA Swego. Leżałam w Jego objęciach tańcząca bardzo. Umiłowany mój pochylał się nade mną z tkliwością i patrzył tylko we mnie zakochany i poruszony głęboko…
“Miriam miała długi Adwent! Trwał 9 miesięcy. Czekała na Twoje przyjście… Właściwie to już do Niej przyszedłeś! Czekała na Twoje wyjście! Żyłeś w Niej, rozwijałeś się, rosłeś. Ona ten cud obserwowała. I czekała… A Ty, mój Jezu jak długi miałeś Adwent? “- spytałam z uśmiechem od ucha do ucha.
Jezus uśmiechnął się do mnie promiennie!
“O wiele dłużej niż MAMA! Od grzechu Adama i Ewy. Czekałem, tęskniłem, pragnąłem… Pragnąłem naprawić to co oni zepsuli, czystą, żywą więź ze Mną. Aż nadeszła Pełnia czasów i TATA powiedział: ‘Już czas, SYNKU. Idź!’. I poszedłem uszczęśliwiony…” – wyszeptał Jezus ogniście.
Zamyśliłam się…
“Mój Adwent trwa od momentu moich narodzin. A raczej od czasu gdy zaczęłam świadomie myśleć. Też długo trwa! A skończy się gdy już będę u Ciebie na rączkach!” – szepnęłam z mocą.
“Już jesteś u Mnie na rączkach, maleńka Moja!” – wyszeptał Jezus z cudnym uśmiechem.
“Iiii tam!!! To jest, że tak powiem, tylko namiastka. Wybacz Najmilszy… Dobrze jest mi tu u Ciebie baaaaaardzo i szczęśliwa jestem niezmiernie! Ale czekam gdy przyjdzie moja własna, osobista Pełnia Czasów. Wtedy zamknę oczy na świat i dla świata, a otworzę je na Ciebie i dla Ciebie! Otworzę oczy i zobaczę CIEBIE! Pięknego, płomiennego i promiennego! Zakochanego i zapatrzonego we mnie jak w obrazek! Spojrzę Ci w oczy głęboko! I rozpromienię się od ucha do ucha! Bo zobaczę Cię takim jakim JESTEŚ. Wtedy skończy się mój Adwent, a zacznie się Pełnia. Pełnia Wieczności!” – szepnęłam z entuzjazmem wielkim.
Jezus patrzył we mnie zachwycony cały…

Leżałam w objęciach Jezusa tańcząca bardzo. Umiłowany mój nakarmił mnie Swoim Ciałem i patrzył we mnie głęboko poruszony i wzruszony cały! Leżałam bez sił. Bolało mnie całe ciało. Z zamkniętymi oczami leżałam. Nie miałam siły żeby podnieść powieki. Mimo, że oczy miałam zamknięte, widziałam umiłowanego mojego. Jezus zbliżył Swoją twarz do mojej twarzy i pocałował mnie w czoło… Czule i słodko.
“Bardzo cię boli, maleństwo Moje…” – wyszeptał ogniście.
Chciałam kiwnąć głową, że tak, ale nie miałam siły.
“Bardzo. Ale nic to. Nic! Tańczę za moje kochane Duchowe Dzieci!” – szepnęło moje serce.
“Prawdziwa duchowa Mama!” – wyszeptał Jezus z ogniem i wzruszeniem.
“Prawdziwa! A jaka miałabym być? Na niby?!” – szepnęło moje serce z naciskiem.
“Nie na niby! Prawdziwa!” – Jezus promieniał cały dumą.
“Kocham Cię Jezu! Kocham Cię Jezu! Kocham Cię!” – wyrwało mi się z głębi serca.
“Prawdziwa duchowa Matka. I prawdziwa Oblubienica!” – mój śliczny cały był Miłością.
Jezus przytulił mnie mocno do Siebie. Wtuliłam się w Maleńkiego mojego…
Tańczyliśmy bardzo w miłości i intymności. Mój umiłowany Jezus i ja.

Leżałam na SERCU umiłowanym tańcząca bardzo. Mój śliczny Jezus pochylał się nade mną z tkliwością i patrzył tylko we mnie zakochany i poruszony cały…
“Ah! Mój Maleńki… Jaka jestem Zmęczo…”
“Odpocznij więc teraz, maleńka Moja! Odpocznij…
Nie dokończyłam. Jezus zaczął dotykać mój policzek i głaskał go z czułością. Gdy tylko zaczął dotykać policzek podskoczyło w górę serce moje! Podskoczyło ze szczęścia i radości wielkiej! Jezus dotykał mojego policzka, ale i dotykał mnie całej. Dotykał moich trosk, problemów i zmartwień, dotykał mojego zmęczenia. I zabierał to wszystko. Brał na Siebie. A mi siły powoli wracały…
Uśmiechnęłam się do Jezusa promiennie! Od ucha do ucha. Przytuliłam policzek do policzka Umiłowanego.
“Jak dobrze mi z Tobą, Jezu słodki. Przy Tobie zapominam o Bożym świecie! Zapominam o wszystkim. Nic się dla mnie nie liczy. Liczysz się tylko TY!” – szepnęłam z mocą.
Jezus patrzył we mnie płonący cały… Płonął Miłością do mnie!
Patrzyłam w oczy mojemu ślicznemu i rozmyślałam…
“Zaczyna się Adwent. Pragnę w nim jeszcze bardziej i głębiej poznawać i odkrywać Ciebie i być z Tobą jeszcze bliżej”- szepnęłam rozpromieniona. I dodałam:
“Dla mnie liczysz się tylko TY, mój Jezu!”
“Dla Mnie liczysz się tylko ty, Moja Monisiu!”
Trwaliśmy razem SERCE przy sercu, policzek przy policzku. Umiłowany mój Jezus dotykał mnie całą. A dotykając zanurzał w Sobie i Sobą wypełniał…

Jezus nakarmił mnie Swoim Ciałem. Trzymał mnie w objęciach i patrzył we mnie głęboko poruszony… Leżałam na SERCU umiłowanym tańcząca bardzo. Z trudem wyciągnęłam rękę i delikatnie zaczęłam dłonią dotykać policzek Jezusa i głaskalam go z czułością. Natychmiast SERCE Jezusa podskoczyło w górę ze szczęścia i radości!
“Mam to samo!” – szepnęłam z mocą.
Jezus zaśmiał się cudnie! Perliscie i głośno!
“Kiedy dotykasz mój policzek to jakbyś dotykał mojego serca! A ono skacze ze szczęścia i radości!” – szeptałam dalej z entuzjazmem.
“Ja dotykam ciebie całą, maleńka Moja. I ty dotykasz MNIE całego!” – wyszeptał Jezus rozpromieniony cały Miłością i uśmiechem.
Uśmiechnęłam się do Niego od ucha do ucha!
“Niesamowite… Piękne i tajemnicze…” – szepnęłam zamyślona.
“Ja Jestem Tajemnicą, nasza cena więź, zażyłość i bliskość jest Tajemnicą. Nasza miłość jest Tajemnicą. I ty jesteś Tajemnicą, maleńka Moja!” – wyszeptał Jezus uroczyście i podniosle.
“Ja tajemnicą?! Wszystko co związane z Tobą, mój Jezu słodki, jest TAJEMNICĄ. Ale ja…”
“Przecież ty jesteś ze Mną związana, Monisiu! Związana miłością i bliskością, związana cierpieniem i tańcem! I jesteś Tajemnicą, najmilsza!” – wyszeptał Jezus z ogniem.
“Taaak!!!”
Patrzyliśmy w siebie nawzajem głęboko. Z miłością i uwielbieniem. Mój umiłowany Jezus i ja… Tajemnica.

Leżałam na SERCU umiłowanym tańcząca bardzo. Jezus nakarmił mnie Swoim Ciałem i patrzył we mnie głęboko. Zakochany i poruszony cały. Dotykał dłonią mój policzek i głaskał go z czułością niezwykłą… Miałam takie poczucie, że głaszcząc mój policzek głaskał też moje serce. Było mi miękko na sercu i błogo… I dobrze!
“Kocham cię Monisiu słodka! Kocham cię na…” – wyszeptał Jezus z tkliwością. Nie dokończył. Przerwałam Mu gwałtownie!
“Na zabój!!!” – wyrwało mi się z głębi serca.
“Na zabój, maleńka Moja. Na zabój!” – wyszeptał Jezus ogniście.
“Widzę go! Widzę ten zabój w Twoich oczach, mój śliczny! Nie umiem go opisać. Ale widzę!”
Jezus patrzył we mnie płonący cały miłością i zachwytem wielkim…
“A Twoja miłość nie ma końca?” – spytałam.
“Moja miłość nigdy się nie kończy. Trwa wiecznie. Nigdy nie ustaje!” – Jezus uśmiechnął się do mnie cudownie.
“Wiesz mój Jezu? Wydaje mi się, że codziennie kochasz mnie bardziej i bardziej. To nieprawda. Prawda?” – spytałam znowu.
“Kocham zawsze tak samo. Moja miłość nie maleje, ani nie rośnie. Jest stała. A dlatego, że otwierasz się na nią coraz bardziej, doświadczasz jej bardziej i głębiej, Monisiu!”
“Dziękuję mój Jezu, że mi to wszystko tak dobrze wytłumaczyłeś!” – szepnęłam z wdzięcznością i entuzjazmem.
“Zawsze do usług, maleńka Moja!” – zaśmiał się Jezus perliscie.
” ‘Do usług’… Mój kochany… mój kochany… Mówię kochany, a powinnam zwracać się do Ciebie kochający…” – zamyśliłam się.
“A może kochający i kochany?” – spytał Jezus łagodnie.
“Taaak! Kochający i kochany!!!”
“Moja maleńka kochająca i kochana!” – wyszeptał Jezus ogniście.
Zbliżył Swoją twarz do mojej twarzy i mnie pocałował. Pocałował mnie jak Oblubieniec całuje Swą Oblubienice. Czule i słodko, gorąco i śmiało.
A potem patrzył we mnie… Widziałam zabój w Jego oczach… Miłość bez końca!

Jezus nakarmił mnie Swoim Ciałem. Leżałam na SERCU umiłowanym tańcząca bardzo! Leżałam i głaskalam Serduszko Najdroższe… Jezus mój śliczny pochylał się nade mną z tkliwością i patrzył tylko we mnie poruszony niezmiernie. Dotykał dłonią mój policzek i głaskał go z czułością… Miałam takie poczucie, że głaszcząc mój policzek głaskał też moje serce. Było mi miękko na sercu i błogo… I dobrze!
“Jestem zakochana w Tobie, mój Jezu! Nieustannie mnie zakochujesz i rozkochujesz w Sobie! Tak! Zakochujesz i rozkochujesz w Sobie! Wciąż bardziej i bardziej! Bardziej i bardziej…” – szepnęłam z mocą.
“To źle?” – spytał Jezus z cudnym uśmiechem.
“Bardzo dobrze! Bardzo! Bardzo!” – szepnęłam z entuzjazmem.
“Będziesz wiele cierpieć, maleństwo Moje słodkie…” – Jezus cały był współczuciem..
“Nie rozmawiajmy teraz o cierpieniu. Nie chcę! Proszę…” – szepnęłam patrząc Jezusowi w oczy głęboko.
“A o czym chcesz rozmawiać, Monisiu?” – spytał Jezus wciąż głaszcząc mój policzek i serce moje.
“O Twojej miłości do mnie! O Tobie, mój śliczny! O Tobie!”
“Zakochiwać i rozkochiwać cię w Sobie to moje pragnienie! To pragnienie mego SERCA, Monisiu słodka!” – wyszeptał Jezus żarliwie.
Patrzyłam w mojego ślicznego, słodkiego Jezusa z miłością i uwielbieniem.
A On zakochiwał i rozkochiwał mnie w Sobie…

Trwaliśmy razem, mój Jezus i ja. SERCE przy sercu, policzek przy policzku. Nasze łzy dawno już wyschły. A my trwaliśmy w miłości i intymności…
“Ach! Jak mi tak dobrze przy Tobie, kochany!” – szepnęłam z lubością.
“A Mi jak dobrze, najdroższa!” – wyszeptał mój umiłowany ogniście.
“A czy to możliwe, żebym w wieczności jednocześnie pocieszała Twoje SERCE, tańczyła dla Ciebie i trwała przy Tobie policzek przy policzku?” – spytałam z ciekawością. I dodałam szybko:
“Jeśli to możliwe to bym tak chciała. Pragnę, bardzo!”
Jezus rozpromienił się ogromnie nade mną! Rozświetlił się cały!
“Wszystko jest możliwe, Monisiu kochana! Tak! Możesz. Będziesz TO miała. Obiecuję ci!” – Jezus patrzył we mnie płonący cały miłością.
“Dziękuję Ci, mój Śliczny!” – szepnęłam z wdzięcznością i dałam Najmilszemu siarczystego całusa.
Zaśmialismy się oboje szczerze i radośnie.
Jezus patrzył we mnie głęboko. Zakochany i zachwycony cały! Jego spojrzenie przenikało mnie na wskroś…
“A nie za duże mam względem Ciebie wymagania? Jak zbyt wielkie to od razu mów, kochany!”
Jezus spojrzał we mnie żarliwie…
“Spełnię każde twe ‘wymaganie, maleńka Moja!” – wyszeptał ogniście.
“A dlaczego? Każde?! Dlaczego?!” – dopytywałam z entuzjazmem.
“Bo jesteś dla Mnie Wszystkim!”
Zaniemówiłam ze wzruszenia! Poczułam znów łzy na policzku.
“Nie myśl, mój Jezu, że ja taka płaczliwa jestem!” – zaśmiałam się perliscie.
Jezus patrzył we mnie z lubością… Z Jego SERCA wyszła Hostia i weszła do serca mego. Jezus uśmiechał się do mnie cudownie! Promiennie! A ja patrzyłam w Niego szczęśliwa. Szczęśliwsza niż kiedykolwiek wcześniej!

Jezus nakarmił mnie Swoim Ciałem i patrzył we mnie z lubością. Pieściłam SERCE Najdroższe…
“Pocieszasz i radujesz bardzo SERCE Moje, Monisiu słodka! Czy chcesz rozradować JE jeszcze bardziej?”-spytał Jezus żarliwie.
“Tak! Chcę! Pragnę! Bardzo!” – szepnęłam z mocą.
“Zatańcz z NIM!” – uśmiechnął się Jezus cudownie.
“Zatańczyć z SERCEM?!“- szepnęłam uszczęśliwiona.
Jezus skinął głową twierdząco i cudnie się do mnie uśmiechał.
“Jasne!”
Przytuliłam SERCE Jezusa do serca mego i zaczęliśmy tańczyć. SERCE Jezusa aż podskoczyło do góry ze szczęścia! Tańczyliśmy lekko, zwiewnie i żarliwie. SERCE unosiło mnie do góry i zanurzało w Sobie. Tańczyliśmy w miłosnym milczeniu, bliskości i intymności bez granic! Nic nas nie ograniczało! Tańczylismy w szczęściu i wielkiej radości!.
“Uszczęśliwiłaś wielce SERCE Moje, Monisiu!”- wyszeptał Jezus rozpromieniony cały.
“Że też SERCE pragnie tańczyć z takim byle czym jak ja…” – szepnęłam z powagą.
Jezus wzruszył się ogromnie! Niezmiernie! W Jego oczach widziałam łzy…
“Nie jesteś byle czym, maleńka Moja! Jesteś Córką Króla. Księżniczką jesteś! Jesteś duszą, na której mogę całkowicie polegać, i której całkowicie zaufać! Mogę i chcę ci się zwierzać. Nie każdemu mogę. Tobie tak! Jesteś duszą wyprówaną w cierpieniu. Duszą, która wszędzie za MNĄ pójdzie. Nie zostawisz Mnie i nie opuścisz. Jesteś duszą, którą pragnę uszczęśliwiać i rozpieszczać! Duszą, którą ukochałem nad ŻYCIE! Jesteś dla Mnie WSZYSTKIM. Nie jesteś ‘byle czym’, Monisiu kochana! Jesteś WSZYSTKIM!”
Z oczu umiłowanego mojego ciekły łzy… I z moich oczu też ciekły łzy. Patrzyliśmy w siebie nawzajem uśmiechnięci, szczęśliwi i zapłakani. Przytuliłam policzek do policzka Jezusa. Trwaliśmy razem SERCE przy sercu, policzek przy policzku. I nasze łzy szczęścia połączyły w w jedno…

Jezus nakarmił mnie Swoim Ciałem.
“Moje kochane! Moje słodkie! Moje śliczne…”- szeptałam z miłością do SERCA Jezusa. Dotykałam JE dłonią najdelikatniej i najczulej jak potrafiłam. Dotykałam, głaskalam, całowałam…
Spojrzałam umiłowanemu w oczy głęboko.
“Oswoiłeś mnie Jezu kochany! Byłam dzika, nieufna, zamknięta w sobie. Ty mnie otworzyłeś. Otworzyłeś me serce na oścież! Wiatr w nim może hulać do woli. I hula!” – szepnęłam z mocą.
Jezus uśmiechnął się do mnie tajemniczo.
“To nie wiatr, maleńka Moja. To DUCH ŚWIĘTY!”
“Niesamowite…”- szepnęłam rozpromieniona cała.
“DUCH tańczy w twoim sercu, Monisiu kochana! Ma duuuużo miejsca. Unosi się, tańczy, wiruje! A Ciebie, najmilsza, pociesza. DUCH ŚWIĘTY uwielbia i pragnie tańczyć w tobie i ciebie pocieszać! JEGO taniec jest pocieszeniem ciebie!” – wyszeptał Jezus ogniście.
Patrzyłam w mojego ślicznego umiłowanego z uwielbieniem i zachwytem…

Leżałam w objęciach Jezusa tańcząca bardzo. Rozmyślałam…
“Jezus Chrystus, Król Wszechświata. Wszechświata we mnie. Panuje w moim sercu. Jego tronem jest Krzyż. Panuje. Co znaczy “panować”? Być Panem siebie. Jezus idąc na Krzyż, oddając za mnie życie zrobił to dobrowolnie. Sam powiedział przed Męką, że nikt Mu życia nie zabiera, że On sam je daje. Jezus wiszący na Krzyżu, umęczony, skatowany, cały w ranach był Panem. Panem samego siebie. Zmęczony, cierpiący, opuszczony, był Panem siebie. Jest Panem. Taki króluje w moim sercu i w moim życiu. I uczy mnie panować. Być panią samej siebie. Szczególnie gdy dźwigam mój krzyż, krzyż cierpienia, niezrozumienia, bezradności chcę umieć panować nad sobą. W miłości. Jak mój umiłowany Król.”
Spojrzałam w oczy Jezusowi głęboko. Patrzył we mnie płonący i poruszony cały…
“Uwielbiam Cię, mój Królu!” – wyrwało mi się z głębi serca.
“Uwielbiam cię Monisiu, Córko Króla!” – wyszeptał Jezus ogniście.
Tańczylismy bardzo w intymności i bliskości bez granic… Król Wszechświata i Jego Córka.

Jezus nakarmił mnie Swoim Ciałem. Patrzył we mnie ogniście, poruszony caly.
“Znasz Mnie! Znasz Moje SERCE!” – wyszeptał mój Śliczny.
“Znam?! Nie! Wciąż poznaję. Nieustannie odkrywam. Na tyle, na ile pozwalasz mi odkryć!” – szepnęłam z mocą.
Jezus jakby nie słysząc tego co mówiłam, wyszeptał:
“Znasz Moje SERCE! Niewiele dusz JE tak zna!”
Skoro tak uważa, OK. Ośmielona, spojrzałam w oczy umiłowanemu i uśmiechnęłam się do Niego od ucha do ucha!
“Słowa litanii do SERCA Twojego mówią też, że ‘Ojciec w NIM Sobie bardzo upodobał’. To oczywiste! Jakże można w NIM nie upodobać sobie?! Nie można!”- szepnęłam ogniście i dodałam z głębi serca:
“Ja też upodobałam sobie w SERCU Twoim, mój Malusi! Też sobie upodobałam!”
Jezus zapłonął cały!
“I ja w tobie mam upodobanie! Moja kochana! Moja słodka! Moja najmilsza! Moja jedyna! Moja! Moja! Moja…”
Tak szepcząc, zbliżył Swoją twarz do mojej twarzy zaczął mnie całować! Całował śmiało, siarczyście, ogniście… A całując zanurzał mnie w Sobie coraz bardziej i bardziej, i bardziej… Tonęłam w Miłości!

Leżałam w objęciach Jezusa tańcząca bardzo! Umiłowany mój Jezus tulił mnie do SERCA i patrzył we mnie płonący cały miłością i poruszony niezmiernie… A mnie nachodziły różne myśli…
“O Mnie myśl, najmilsza! Myśl o Mnie!” – wyszeptał Jezus z ogniem.
Spojrzałam w oczy Jezusowi głęboko i uśmiechnęłam się do Niego radośnie!
“Dobrze, mój Jezu! Jakiś Ty piękny! Jaki piękny! Przepiękny!” – szepnęłam z mocą.
“I ty jesteś piękna, Monisiu! Coraz piękniejsza. Prześliczna jesteś!” – wyszeptał Jezus żarliwie.
“Ty mnie upiększasz, mój Jezu kochany! TY!!! A Twoje SERCE bije dla mnie. Gorejące ognisko Miłości! Płonie z miłości do mnie! Płonie ogniem nieugaszonym. Niegasnącym. Nieustannie płonie! Twoja Miłość jest jak ogień. Spalasz się dla mnie! I ja pragnę płonąć miłością. Do Ciebie i bliźnich. Pragnę płonąć i spalać się! I spłonąć w Tobie!” – wyrwało mi się z głębi serca.
Jezus patrzył we mnie wzruszony. Milczeliśmy. Nie trzeba było słów… Umiłowany nakarmił mnie Swoim Ciałem.
A ja pocieszałam Jego SERCE…

“Jesteś niesamowity, mój Jezu! Niesamowity! Nieustannie burzysz we mnie mój nieprawdziwy, sztywny, skostniały obraz Ciebie! I nieustannie ukazujesz mi Siebie na nowo! Odkrywasz mi Siebie. Pokazujesz jaki jesteś kochający, czuły, delikatny… Trzymasz mnie w objęciach. Uśmiechasz się do mnie… tańczysz ze mną! SERCE bije dla mnie. Mogę Je trzymać w dłoniach! Pragniesz bym JE pocieszała. I uwielbiasz być rozpieszczany! Nie jesteś martwą figurką z ķoscioła, ale żywą Osobą! Twoje Życie i mnie ożywia!” – szeptałam rozpromieniona cała.
Jezus patrzył we mnie zachwycony. Czule mnie tulił do Siebie.
“A to dopiero początek, maleńka Moja! To dopiero początek!”- wyszeptał umiłowany z naciskiem.
“Początek?! No tak! Ty jesteś Początkiem i Końcem. Ale koniec w Tobie jest nowym Początkiem. Nawet śmierć jest nowym początkiem. Gdy umrę to będzie dla mnie nowy początek. Zobaczę Ciebie takim jakim Jesteś. Twarzą w Twarz! I będę mogła Cię poznawać, odkrywać i rozpieszczać całą wieczność!”- szeptałam z mocą.
Jezus patrzył we mnie ogniście…

Jezus nakarmił mnie Swoim Ciałem. Głaskałam umiłowanego mojego po policzku i czule szeptałam:
“Mój Malusi… mój Malusi…”
Jezus patrzył we mnie zachwycony i poruszony caly!
”Tak mówi do Mnie Moja MAMA i ty. Nikt inny.”
Otworzyłam szeroko oczy ze zdumienia!
“Tylko my dwie??!!”- szepnęłam. I od razu zrobiło mi się głupio i wstyd. Bo w jakiś sposób porównywałam się z MAMĄ. A kim jestem, żeby się z Nią porównywać?? Nikim!!! Spuściłam głowę ze wstydem… Jezus podsunął dłoń pod mój podbródek i delikatnie, ale stanowczo podniósł moją głowę do góry. Patrzył we mnie ogniście.
“Tak, maleńka Moja. Tylko wy dwie!” – wyszeptał z naciskiem i ogniem w oczach. Uśmiechnęłam się do mojego ślicznego nieśmiało.
“Mój Malusi… Mój Milusi…” – szepnęłam z czułością. I od razu naszły mnie wątpliwości czy mogę tak się zwracać do Boga. MAMA to co innego. Ale ja?!
“Rozpieszczasz Mnie, Monisiu! Pieścisz Moje SERCE i Mnie rozpieszczasz. A Ja uwielbiam być rozpieszczany!”
Uśmiechnęłam się do Jezusa od ucha do ucha! Umiłowany patrzył we mnie z lubością…

Leżałam w objęciach Jezusa tańcząca bardzo. Umiłowany mój pochylał się nade mną z tkliwością i patrzył tylko we mnie zakochany i wzruszony cały…
“O mój Jezu… Jaka jestem zmęczona…” – szepnęłam z trudem wielkim.
“Odpocznij maleńka Moja. Odpocznij…” – wyszeptał Jezus z czułością.
“Taaak… Teraz mogę odpocząć. I mogę Cię prosić, żebyś mnie w Sobie zanurzał. Chcę zniknąć w Tobie, mój Jezu kochany. Żeby mnie nie było. Tylko Ty!”
“A ty, maleńka?” – Jezus uśmiechnął się do mnie promiennie.
“Ja będę ukryta w Tobie!”
“Już jesteś we Mnie, Monisiu! Ty we Mnie, a Ja w tobie.”
“Nie mogę pojąć jak taki potężny i wielki Bóg ‘mieści’ się w takiej maleńkiej istotce jak ja…” – szepnęłam z uśmiechem.
“Bóg może wszystko. Mogę być Maleńki. I jestem. Nazywasz mnie swoim Maleńkim!”
Uśmiechnęłam się do Jezusa od ucha do!
“Nie tylko jesteś moim Maleńkim. Jesteś moim Malusim!”
Jezus spojrzał we mnie jakoś dziwnie…
“Nie podoba Ci się…?”
“Tak nazywała Mnie tylko Moja MAMA!” – wyszeptał Jezus z ogniem.
“A ja mogę…?” – spytałam z bojaźnią.
“Będę bardzo szczęśliwy, maleńka Moja! Zobacz jaka jest między nami więź, zażyłość, bliskość, Monisiu!”- mój umiłowany promieniał cały.
“Taaak!”
Jezus nakarmił mnie Swoim Ciałem. Tańczylismy bardzo w intymności. Mój Malusi i ja.

Trzymałam w dłoniach SERCE Jezusa, głaskalam Je z czułością… I z namaszczeniem szeptałam:
“SERCE moje najdroższe! SERDUSZKO kochane! Serdeńko najsłodsze! Uwielbiam CIĘ! Serduszko dla mnie mnie bijące… SERCE kochające! SERCE cuda czyniące!”
Jezus patrzył we mnie płonący cały miłością…
“Cuda mogę czynić dzięki twojemu tańcowi, Monisiu kochana” – wyszeptał ogniście.
“Dzięki tańcowi?” – spytałam zdziwiona.
“Ty tańczysz, ofiarując Mi swoje cierpienia, Ja niosę je TACIE w darze. Najszlachetniejsze klejnoty…”
Jezus patrzył we mnie głęboko. Poruszony cały…
Patrzyłam w umiłowanego mojego z zachwytem i uwielbieniem. Rozmyślałam…
“Postanowiłam zrobić jeszcze więcej miejsca Jezusowi. Usunąć się w cień. Dać Mu pole do działania. Będę ograniczać kontakty z Dziećmi Duchowymi. Nie będę im radzić, mówić co mają robić. Są dorosłe, mają rozum i serce. Same niech kierują swoim życiem. Będę za Nie tańczyć i modlić się, jak dotychczas. Będę tańczyć, by radzili się najlepszego Doradcy, Jezusa. By szli za Jego głosem, za JEGO wskazaniami. A sama po cichutku będę za Nie tańczyć. A Jezus niech czyni cuda w Ich życiu! ”
Spojrzałam w oczy Jezusowi głęboko…
“Będę za Nimi tęsknić…” – szepnęłam z nostalgią.
Jezus uśmiechnął się do mnie promiennie!
“Nie musisz za nimi tęsknić, maleńka. Masz Je wszystkie w sercu swoim! Nie musisz za nimi tęsknić.”
Spojrzałam w Jezusa olśniona! I uśmiechnęłam się do Niego od ucha do ucha!
“Tak! Masz rację mój Jezu kochany! Mam je wszystkie w sercu moim! Nie muszę za nimi tęsknić!”
Patrzyłam w Jezusa rozpromieniona cała! Z SERCA Najdroższego wyszła Hostia i weszła do serca mego.
Uwielbiałam umiłowanego mojego!

Tańczylismy bardzo! Mój Jezus i ja. Jezus obejmował mnie z tkliwością niesamowitą i w tańcu prowadził. Prowadził i tulił do SERCA Swego. Patrzył we mnie płonący cały miłością i poruszony wielce. Patrzyłam w oczy umiłowanemu mojemu zmęczona i cierpiąca.
“Jezu mój… Jezu mój…” – szeptałam z trudem.
Jezus przytulił policzek do mego policzka i szeptał mi do ucha i serca czułości…
“Jestem przy tobie, maleńka Moja. Jestem przy tobie. Zawsze byłem i zawsze będę.”
“I ja przy Tobie, kochany mój Jezu!” – szepnęło moje serce.
“Tak. Zawsze byliśmy i zawsze będziemy razem. Zawsze, na zawsze!”
“Taaak!”
Jezus głaskał mój policzek. Głaskał z tkliwością i namaszczeniem. Tańczylismy bardzo w intymności i bliskości bez granic! Mój Jezus i ja.
Wciąż tańczymy. Zawsze, na zawsze razem.

Jezus nakarmił mnie Swoim Ciałem i patrzył we mnie płonący cały miłością i poruszony wielce. Patrzyłam w oczy mojemu ślicznemu głęboko…
“Wiesz mój Jezu? Znów mam takie poczucie, że rozmawiamy ciągle tylko o mnie… A ja nie chcęęę…”
Jezus zamknął mi usta pocałunkiem. Słodkim i czułym i siarczystym!
“Mylisz się maleńka Moja. Rozmawiamy o Mnie. Tylko o MNIE!” – wyszeptał ogniście.
Zdumiałam się baaardzo!
“Tylko o Tobie?! Jak to??! Nie rozumiem…” – szepnęłam zagubiona.
“Rozmawiając o tobie, Monisiu, tak naprawdę mówimy o mnie. Ja opowiadam o Sobie. Pokazuję co mogę zdziałać w duszy jeśli Mi na to pozwoli. Jeśli się na Mnie otworzy.”
Jezus zbliżył Swoją twarz do mojej twarzy jeszcze bardziej…
Jesteś Moim przykładem dla innych, maleńka!”
“Ja przykładem?!”
Jezus przytaknął z cudnym uśmiechem. Patrzyłam w mojego umiłowanego zdezorientowana…
“Nie rozumiem!”- szepnęłam z mocą i dodałam szybko:
“Więc rozmawiamy o Tobie, kochany mój Jezu?”
“O Mnie, Monisiu. Tylko o Mnie.”
“To dobrze!”
Patrzyłam w Jezusa z miłością i uwielbieniem…

Jezus nakarmił mnie Swoim Ciałem. Leżałam na SERCU umiłowanym i patrząc mojemu ślicznemu w oczy, rozmyślałam…
“Nie chcę żyć życiem innych ludzi. Nawet nie chcę żyć swoim życiem. Ale chcę, pragnę bardzo, bardzo żyć Twoim życiem, kochany mój Jezu!”
Jezus rozpromienił się bardzo nade mną! Rozświetlił się cały!
“A co to znaczy ‘żyć Moim życiem’, maleńka?” – spytał z uśmiechem od ucha do ucha.
“Iść za Tobą i Cię naśladować!”
Jezus przytaknął i sam mówił dalej:
“Żyć Moim życiem to kochać jak Ja! Ty, Monisiu Moja, żyjesz jak Ja. Lgną do Ciebie ludzie chorzy, na duszy i ciele, a ty ich do siebie przytulasz. Jeśli nie słowem to modlitwą i Tańcem. Ale przede wszystkim każdego dnia bierzesz swój krzyż i dźwigasz go. Mozolnie, uparcie, wytrwale.”
“Staram się…”
Jezus zbliżył Swoją twarz do mojej twarzy i patrzył we mnie płonący cały miłością. Jego spojrzenie przenikało mnie na wskroś!
“Żyć Moim życiem to jedyna droga do Nieba. Jedyna droga do Mnie.”
“Taaak!” – szepnęłam z mocą.
Uśmiechnęłam się do mojego ślicznego umiłowanego od ucha do ucha. A On patrzył we mnie z czułością…

Jezus nakarmił mnie Swoim Ciałem. Przytulił policzek do mego policzka. Tańczyliśmy w wielkiej bliskości, nie do opisania.
“Jesteś Moim Szczęściem, Monisiu kochana!” – wyszeptał Jezus żarliwie.
“Ty Jezu jesteś SZCZĘŚCIEM moim!” – szepnęłam z mocą.
Jezus patrzył we mnie głęboko. Poruszony był cały!
“Wiem maleńka, że ostatnio cierpisz bardzo. Wiem, choć Mi o tym nie mówisz!”
“Nie chciałam Cię martwić, Najdroższy. A skoro wiesz to po co mam o tym mówić? Wolę Cię pocieszać.”
“Pocieszasz Mnie ogromnie, maleńka!”
“Ty mnie bardziej!
“Chcę, żebyś wiedziała, że jestem w z tobą w twoim bólu i cierpię z Tobą” – Jezus cały był miłością i współczuciem.
“Wiem mój Maleńki. Wiem…” – szepnęłam głaszcząc policzek umiłowanego. I dodałam z głębi serca:
“Wiem!”
“Nosisz, dźwigasz w sobie wielki ciężar.
Milczałam patrząc Jezusowi w oczy. Moje milczenie było potwierdzeniem tego co powiedział.
“Jeśli pozwolisz maleńka zdejmę go z ciebie.”
“Jestem przekonana, że już go zdejmujesz!”
“To wielki ciężar. Za ciężki dla mojej maleńkiej. On zasłania ci niebo!”
“Więc zdejmij go ze mnie skoro uważasz, że jest za ciężki dla mnie. Proszę!”
Jezus rozpromienił się bardzo nade mną! Rozświetlił się cały!
“Pocieszasz niezmiernie SERCE Moje, najmilsza!” – wyszeptał żarliwie.
A Ty moje, Jezu! Bardziej!”- szepnęłam z mocą. A za chwilę szepnęłam z trudem wielkim:
“O mój Jezu… jaka jestem zmęczona!”
Jezus położył moją głowę na SERCU Swoim.
“Odpoczywaj, Monisiu! Odpoczywaj ile potrzebujesz!”
Pocałował mnie w czoło i patrzył we mnie z lubością… Pocieszeniem i Odpocznieniem moim.

Leżałam w objęciach Jezusa. Pieściłam w dłoniach SERCE umiłowane. Jezus nakarmił mnie Swoim Ciałem i patrzył we mnie z lubością…
“Jesteś cała Moja, Monisiu kochana!” – wyszeptał ogniście.
“Moja dusza, serce i ciało należy do Ciebie, mój śliczny!” – szepnęłam z mocą.
“Jesteś cała dla Mnie!”
“Pragnę kochać tylko Ciebie, Jezu. Pragnę myśleć tylko o Tobie i wszystko co robię, robić dla Ciebie!”
“Jesteś cała we Mnie!” – wyszeptał Jezus z jeszcze większym ogniem.
“A to już Ty mnie w Sobie zanurzyłeś i ciągle zanurzasz!” – szepnęłam przekornie i uśmiechnęłam się do umiłowanego od ucha do ucha.
Jezus zaśmiał się perliscie!
“A to ty, maleńka, Mi na to pozwalasz. Bez twojej zgody nic bym nie zdziałał!”
Jezus przerwał na chwilę. Zbliżył Swą twarz do mojej twarzy i patrzył we mnie z zachwytem…
“Moje pragnienia stały się twoimi, Moje cierpienia też…”
“Twoje szczęście jest moim szczęściem, mój Jezu!”
“Dopiero będzie, maleńka!”
“Już jest! Już, mój śliczny!”
Jezus patrzył mi w oczy głęboko. Poruszony był niezmiernie…
“Ty jesteś Moim szczęściem, Monisiu!”
Rozpromieniłam się cała! A moje małe, biedne serce podskoczyło w górę ze szczęścia! Znalazło się w dłoniach Jezusa. On ucałował je gorąco i przytulił do siebie z miłością.

Jezus nakarmił mnie Swoim Ciałem. Leżałam na SERCU umiłowanym, pieściłam JE i rozmyślałam…
“Maluję teraz “Ostatnią Wieczerzę”. I malując rozmyślam. Święty Jan. Najmłodszy z apostołów Jezusa. Dziecko właściwie, miał około 15 lat. Ukochany uczeń, ‘ten, którego Jezus miłował’. Podczas Ostatniej Wieczerzy leżał na SERCU Mistrza. Słuchał JEGO bicia… Może SERCE Jezusa i serce Jana rozmawiały ze sobą. Może SERCE Mistrza opowiadało o boleściach, które JE czekają. Serce ucznia może pocieszało SERCE Najdroższe. Utwierdzało w zaufaniu i miłości. Może to wsłuchiwanie się w SERCE Jezusa pozwoliło Janowi wytrwać przy Krzyżu. Życiodajne bicie SERCA pomogło Janowi patrzeć na zranione, otwarte i krwawiące SERCE na Krzyżu…”
Jezus patrzył we mnie płonący cały miłością.
“Ty maleńka Monisiu jesteś Moim Jankiem. Leżysz na SERCU Moim, wsłuchujesz się w JEGO bicie. A gdy przychodzi Krzyż, cierpienie, trwasz przy Mnie wiernie. Wiem, że nie zostawisz Mnie, nie uciekniesz. Wiem, że będziesz przy Mnie cokolwiek się zdarzy.”
Patrzyłam w Jezusa głęboko. I On patrzył we mnie… Trwaliśmy razem SERCE przy sercu. Mój umiłowany Jezus i ja.

W jednej dłoni trzymałam SERCE Najdroższe i tuliłam do serca mego, a drugą dłonią dotykałam policzek Jezusa i głaskalam go z czułością.
“Mój kochany… Mój kochany…”
Jezus patrzył we mnie głęboko. Widziałam, że cierpi. I ja cierpiałam. Całą noc nie spałam. Tańczyłam z Jezusem. Teraz leżałam w Jego objęciach cała obolała i zmęczona bardzo. Umiłowany mój wszedł we mnie i zaczął mnie całować. Całował moje obolałe i zmęczone ciało… Całował mnie jak Oblubieniec całuje Swą Oblubienicę.
“Tak Monisiu kochana, jesteś Moją Oblubienicą.”
“A jaka powinna, jaka musi być Twoja Oblubienica?” – spytałam patrząc umiłowanemu w oczy.
“Kochająca, czysta, jasna, przeźroczysta. Inna” – to ostatnie słowo Jezus wyszeptał ze szczególnym namaszczeniem.
“I ja jestem taka?”
“Jesteś, Monisiu.”
“Ale ja w sobie tego wszystkiego nie widzę. Widzę tylko grzechy, nędzę moją i marność…”
“To nie ważne. Najważniejsze, że kochasz Mnie, że ze Mną jesteś i pragniesz, abym zmieniał cię w Siebie” – wyszeptał Jezus patrząc mi w oczy głęboko.
“Tak! Kocham, jestem, pragnę!” – szepnęłam z mocą.
Z SERCA Jezusa wyszła Hostia i weszła do serca mego. Jezus wciąż całował moje obolałe i zmęczone ciało…

Leżałam w objęciach Jezusa tańcząca bardzo. Bardzo! Położyłam głowę na SERCU Najdroższym. I leżałam… Z trudem JE głaskałam. Leżałam z zamkniętymi oczami. Nie miałam siły żeby podnieść powieki. Mimo, że oczy miałam zamknięte, widziałam mojego. Jezus pochylał się nade mną z tkliwością i tulił mnie z miłością do Siebie. Patrzył we mnie współczujący i poruszony cały.
“Jezu mój…”
“Wiem maleńka Moja. Wiem! Tańczę z tobą, śliczności Moja!” – wyszeptał Jezus z ogniem.
Uśmiechnęłam się z trudem wielkim.
“Nie mam siły, żeby się się modlić…” – szepnęłam ze smutkiem.
“Ależ modlisz się! Modlisz się najmilsza. Modlisz się swoim Tańcem. Ofiarujesz za swoje Dzieci nie tylko cierpienia, ale i samą siebie.”
Kiwnęłam głową, że tak.
“To najpiękniejsza i najmilsza modlitwa dla Mojego SERCA. Gdy ktoś ofiaruje samego siebie za Dzieci!”
Jezus zbliżył Swoją twarz do mojej twarzy i mnie pocałował. Pocałował mnie jak Oblubieniec całuje Swą Oblubienice. Potem przytulił policzek do mego policzka.
Tańczylismy bardzo w intymności i bliskości bez granic! Mój Jezus i ja. Wciąż tańczymy.

Obudziłam się… Obudziłam się i od razu otworzyłam oczy, uśmiechnęłam się do mojego ślicznego umiłowanego od ucha do ucha i zaczęłam śpiewać:
“Alleluja! Alleluja! Alleluuuu…!” – urwałam. Uświadomiłam sobie, że śpiewałam już wcześniej niż się obudziłam.
“Tak, maleńka Moja! Śpiewałaś Mi przez sen! Nawet we śnie Mi śpiewasz! Adorujesz mnie we śnie, najmilsza!” – Jezus promieniał cały.
“Cieszę się kochany! Gdy po śmierci weźmiesz mnie na rączki też będę Ci śpiewać! Całą wieczność! Nie opędzisz się ode mnie!” – zaśmiałam się perliscie.
“Jakże bym miał opędzać się od Mojej słodziutkiej!” – wyszeptał Jezus z niezmierną tkliwością i jeszcze mocniej przytulił mnie do Siebie.
Patrzyliśmy w siebie nawzajem głęboko. Zakochani i szczęśliwi niezmiernie! Milczeliśmy dłuższą chwilę. Potem szepnęłam:
“Wczoraj mówiąc, że tu jest pięknie nie miałam na myśli doznań estetycznych. Ty mój śliczny trzymasz mnie w objęciach, na rączkach i patrzysz we mnie taki kochający i rozpromieniony uśmiechem, czuły i delikatny. I to jest piękne! Ja trzymam w dłoniach Twoje SERCE, całuję JE, głaskam, pieszczę. I to jest piękne!”
Jezus patrzył we mnie płonący cały!
“Ty Monisiu leżysz w moich ramionach kochająca, oddana Mi całkowicie. W pełnym wolności zaufaniu. I to jest piękne!” – wyszeptał w zachwycie.
Patrzyłam w umiłowanego… I posmutniałam, zaczęły bowiem nachodzić mnie myśli… Nie musiałam nawet mówić Jezusowi jakie, On je znał.
“To nieprawda, że rozmawiamy o niczym, maleńka Moja. Rozmawiamy o sprawach najważniejszych dla Boga i człowieka. O sprawach ważnych, dobrych i pięknych!”
“Wiem, kochany! Wiem!”
“To nieprawda, że jak siedzisz i cierpisz to nic nie robisz. Właśnie wtedy robisz najwięcej! Tańczysz dla Mnie! Za swoje Duchowe Dzieci tańczysz!” – wyszeptał Jezus z naciskiem i żarem.
“Wiem. Wiem mój kochany Jezu! Ale dlaczego gdy jestem tak blisko Ciebie to mnie kusi?”
“Im bliżej jesteś Mnie tym bardziej będzie Cię kusić. Zły Mnie nienawidzi, a tym samym nienawidzi ciebie. Zrobi wszystko, aby ciebie ode Mnie odsunąć. A, że może już tylko tym cię kusić, więc próbuje i próbować nie przestanie!”
“Już myśli uciekły! Już uciekł!”
“Bo on nienawidzi piękna. A tu jest pięknie!” – wyszeptał umiłowany radośnie.
Uśmiechnęłam się do Jezusa od ucha do ucha!
Jezus nakarmił mnie Swoim Ciałem. A ja pieściłam SERCE Najdroższe…

“Piękne!” – wyszeptał Jezus z zachwytem.
“Samo wyszło!”
“Pół dnia przecież się męczyłaś, Monisiu!”-wyszeptał Jezus z ogniem.
“Bo nie mogłam ustawić właściwego rozmiaru zdjęć. Jak już ustawiłam to poszło!”
“Widziałem! Klikalaś i klikalaś…”
“I namęczyłam się co niemiara! – szepnęłam naśladując głos Jezusa – No dobra! Przecież nie będę się z Tobą kłócić, kochany!”
Śmialiśmy się oboje! Mój Jezus i ja! Po chwili przestałam się śmiać i szepnęłam:
“Chciałam choć trochę pokazać Czego przy Tobie doświadczam, mój śliczny! I jaka jestem z Tobą szczęśliwa!”
Jezus od razu spoważniał.
“I Ja jestem z tobą bardzo szczęśliwy, najmilsza Moja!” – wyszeptał ogniście.
“Ale wiesz mój Jezu? Jak już zrobiłam to zdjęcie i zobaczyłam efekt, zrobiło mi bardzo smutno!”
“Smutno?! Dlaczego, Monisiu kochana?” – spytał Jezus z tkliwością.
“Bo to co jest na zdjęciu, a To czego TU doświadczam to zupełnie coś innego… Inne jest… Nie potrafię opisać jakie, ale po prostu inne. Ale szczęśliwa jestem tak samo!”
“I masz taki sam przepiękny uśmiech!” – Jezus promieniał cały.
Uśmiechnęłam się do mojego ślicznego umiłowanego od ucha do ucha. A On mówił dalej:
“To czego tu oboje doświadczamy nie da się ani opowiedzieć, ani pokazać. Bo jest tak jak powiedziałaś, Inaczej. Jest inaczej, bo Ja Jestem INNY. I ty Monisiu stajesz się Inna. Tego nie można opisać słowami, ani pokazać na zdjęciu. Bo zawsze będzie inaczej.”
“Zdjęcie jest piękne. Ale Tu jest jeszcze piękniej!” – szepnęłam z uśmiechem.
“Bo inaczej” – wyszeptał Jezus rozpromieniony cały Miłością.
Umiłowany mój nakarmił mnie Swoim Ciałem. A ja pieściłam SERCE Najdroższe…